Şimdi ben de bir “ödül” hem de “prestijli bir ödül” öyküsü anlatmak için yazıyorum bu yazıyı.
Bildiğiniz gibi Duygu Asena 30 Temmuz 2006 tarihinde öldü; hemen dört gün sonra P.E.N Türkiye Merkezi'nin o günkü yönetim kurulu toplanıyordu. 03.08.2006
Balıkesir’in Edremit ilçesinde, İmece Edebiyat Dergisi 17. Sayıya ulaştı. İlk sayısından bu yana, dört sayfa olarak çıkan dergi, 17. Sayısıyla birlikte sekiz sayfaya çıktı. Edremit basın tarihinde bir ilk olan “İmece Edebiyat Dergisi”, edebiyatın piyasalaştırılmasına, ödül mekanizmalarına karşı
2002 yılından bugüne kadar verilen 13 Yunus Nadi Roman ve Öykü Ödülü’nün en az biri, iki yıl hariç bütün yıllarda Can Yayınları’na verilmiştir.
“Ödül Can Yayınları’ndan çıkan kitaplara verilmektedir”. Ödül yönetmeliğine artık bu cümleyi yazmanın zamanı gelmiştir.
Edebiyat ödüllerinin 3-5 kişinin elinde oyuncak olmasını yermek için defterime aylar önce bir espri yazmıştım. Ödül oligarşisini vurgulamak için:
“Doğan Hızlan Ödülü, jüri başkanı Doğan Hızlan tarafından bu yıl Doğan Hızlan’a verildi” diye…
Bu sadece bir espriydi. Ancak
Artık “Ne demek edebiyatın görevi? Sen edebiyata görev mi yüklüyorsun, o bilir kendini, edebiyatın edebiyattan başka görevi yoktur” diyen kaldı mı bilmiyorum. Kaldıysa eğer bu savları dinletebileceği birilerini de bulmakta zorluk çekecektir. Çünkü savları dillendirdiği “asude bahar
Bu yazı Yazar Öner Yağcı’nın 1 Ocak 2015 tarihli Aydınlık Gazetesi’nde çıkan “2014 Edebiyat Deyince” başlıklı yazısı üzerine yazılmıştır.
Sayın Öner Yağcı, yazısında 2014 yılındaki edebiyat olaylarını genel olarak değerlendirmiştir. Yazının büyük bir kısmında 2014 yılında edebiyat alanında
Adalet ıssız bir ada gibi ancak biz gerçek dünyada yaşıyoruz…
Bu sözler toplum olarak yaşam pratiğimizde her zaman karşılık bulmuş, günlük yaşantımızda bile sıklıkla aklımızdan geçen bir gerçeği anlatıyor. Bu yazıya vesile olma nedeni ise Arjantin-İspanya yapımı ‘Gözlerindeki
“Şiir Ödülleri İçin Manifesto” yazısının başlığını görünce: “manifestosu olmayan tek şey ödüllerdi, o da oldu ya!” dedim içimden.
Çolak, kapitalizmde, ödüllerin parayla belirlendiğini ve dolayısıyla ödüllerin kirlendiğini ifade etmiş yazısında. Şiirin evrensel değerlerinin de aranmaz olduğundan dem vurmuş.
Özgür sanatın temsilcilerinden Bağlaç Kültür-Sanat-Edebiyat dergisinin 7. sayısı çıktı. Ankara merkezli, iki ayda bir yayımlanan Bağlaç’ın Ocak-Şubat 2015 sayısının dosya konusu doğumunun yüzüncü yılında “Aziz Nesin”.
Aziz Nesin, yaşamında da, aramızdan ayrıldıktan sonra da belki kitleler tarafından çokça
Fotoğrafta Yunus Nadi Ödülleri jürisinin toplantısı görülüyor. Jüri üyeleri: Halide Edip Adıvar, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Behçet Necatigil, Azra Erhat, Haldun Taner. Fotoğraftaki jüri üyelerinin "okumadan" ödül verdiği gibi bir izlenim ediniyor musunuz? Yüzlerindeki bezginlik
Sağolsun Koltukname taifesi, 2013’te olduğu gibi 2014’te de geçer akçe kılınan dehşet verici bir oligarşinin istatistiğini hesaplamış ve sayı saymayı (en azından parmak hesabı yapmayı) bilen ya da bildiğini varsaydığımız edebiyat ortamının ortak aklına (vicdanına) sunmuş…
2014 boyunca, 25
Altı aydan uzun bir süredir bu ödülün bu kitaba verilmesiyle ilgili çok ciddi eleştiriler ve suçlamalar yapıldı. Bunları duymamış ya da okumamış olmanız olanak dışı. Bu eleştiriler karşısında niçin hiçbir açıklama yapmadığınızı şaşkınlıkla karşılıyorum.
Edebiyat bu kadar kapalı
Küçük burjuvazi sevgisizdir. Küçük burjuva yazarların çoğunda insani bir sevgiyi, aşkı bulamıyoruz. “Kendinden başka kimseye inanmayan”ın aşkı olabilir mi?
René Girard, romanlardan yola çıkarak geliştirdiği arzu kuramında kapitalist toplumda aşk ve sevginin olağan koşullarda ancak yabancılaşmış, metafizik bir arzu,
Şalom aleykhem site ahalisi! Gayet iyi bildiğiniz üzere, ben bir barbar olarak nesneleri ya da olguları pek eleştirmem; analiz için nasıl olsa içini görmem gerekir diye doğrudan yarmayı ya da sandallı ayaklarımın altında çiğnemeyi tercih ederim. Ama
bir buçuk milyonluk şehirde kimin haberi var? resmi heyetler geliyor; görüşmeler sürüyor; krallar ve kraliçeleri, prensleriyle saraylarında ünlü konuklarını ağırlıyor; araplar evlerinden kahvelere taşınıyor; filistinliler başıboş sokaklara akın ediyor; iraklılar çoktandır dileniyor ve çerkezler sakınarak yaşıyorken bu şehirde
Şalom aleykhem site ahalisi! Özlediniz beni, değil mi? Yeni yazımın ne zaman çıkacağını sabırsızlıkla bekleyen, en yakın diyenar'daki nemrut kıza ısrarla "Conan'ın yeni macerası geldi mi?" diye soran siz sevenlerim olmasanız ben de aslında bu sulara atılmaya pek
Etkisi alışkanlıklarıyla devam eden ölü bir baba, doğurduğunun egemenliğini tüm bedeniyle yaşayan bir anne, annenin türevi bir eş ve kayıpları yaşamak için bu dünyaya düşmüş bir çocuk. Herkes hallice, bu dünyanın yutuculuğunda yaşamaya, ölüme doğru yol alarak gebe.
Bu yılın (2014) mayıs ayında verilen Orhan Kemal Roman Armağanı nedeniyle, edebiyat ödülleri konusunda sınırlı da olsa bir tartışma başladı. Bu ödül nedeniyle birçok şair, yazar, gazete ve dergiye nazik bir üslupla mailler atmıştım. Siyasal duruşları nedeniyle normal
Bu yazı bize gelince editörler olarak bir hayli tartıştık. Fakat bunu itirazlarımıza rağmen yayımlayalım dedik. Belki güzel bir tartışma çıkar. 12 Mart darbesinin Erim hükümetinin ilk bakanlarından. Balyoz harekatı yürürken bakandı. 12 Eylül darbesinde de yurt
Skandalsız kalan Türkiye’de, Boğaziçi’nde, Nâzım Hikmet kavgasının getirdiği açıklıkları görmeyi deneyebiliriz. Düzenin kendisi tepeden tırnağa skandala dönüşmüşse, yaşanan hiçbir şeye şaşırmak mümkün değildir. Boğaziçi Üniversitesi’nde Nâzım Hikmet Merkezi açılması başlı başına bir skandaldır ve bunun böyle olduğu açılışında
Nolan, filmlerinde sınır tanımaz, şaşırtıcı, çoğu noktada henüz olabilirliği ya da olanaksızlığı üzerinde düşünmek için bile erken hayal dünyasını sergileyen bir yönetmen. Kara delikler, bildiğimiz üç boyutun ötesindeki evren, eğrilen bükülen zaman gibi kavramlar hakkında bildiklerimiz de henüz
Bu yazı, 2014 Orhan Kemal Roman Armağanı’nın ilan edilmesinden hemen sonra yazılmıştı. O günden bugüne yaklaşık 6 ay boyunca ısrarla sorulmasına, defalarca yazı yazılmasına rağmen seçici kurul üyeleri bu konuyla ilgili hiçbir açıklama yapmamışlardır. Bu nedenle Mayıs 2014
Bazı dostlar yazdığım eleştirilerde metinden çok yazardan yola çıktığımı vurgulayıp yazarı eleştirdiğimi, edebi metnin kendi başına bir gerçekliği olduğunu, bunu biraz geri plana attığımı söyler. Bir yere kadar haklılar; ancak bir yere kadar. “Yapısalcı eleştirinin” buğularının tüttüğü bu türden
Vaktiyle, sanal edebiyat sitelerinin birinde, sitenin sorumlularından edebî-estetik düzeyi yüksek bir arkadaşla yazışmıştık. O yazışmalardan birinde dediklerimi, (ufak-tefek eklemelerle ve çıkarmalarla) günümüz edebiyat ortamına ışık tutması dileğiyle, burada yayımlıyorum.
Çocukken nefret ettiğim bir yemek vardı. Köyde sac ekmeği pişirilir, küflenmesin diye kurutulur, yeneceği zaman da su serpilerek yumuşatılırdı. Bir iki hafta sonra, ekmek bitmeye yakın, annem dipte kalmış bölük pörçük kuru ekmek parçalarını tavada kızartır, haşlanmış soğan
Hilda’nın gelişine altı ay vardı. Hamileliğinin üçüncü ayına birkaç gün eklenmişti ki Sima sıkıntı içinde yatağına süzüldüğünde, eşi ve yaşamının geleceği hakkında içini kemiren belirsizlik bu gece de uyku tutmayacağını ona hatırlatıyordu. Tanrı’dan biraz uyuyabilmeyi ve sadece güzel
İnmeyen ve dinmeyen bir edimdir şairlik; yaşadığı topluma, yaşayan insan üzerinden yaklaşır. Değerleri hiçleyemez, solgun bir dünyada geleneklerden yükselir, arazlardan beslenir ve “Bağdat’ta bombaların bebek gülüşlerine” yanar, dört bucaktır şairin ömrü.
Kapana kapan
Sokal Kapanı diye adlandırılan olayı bilen bilir. Çok uzatmadan anımsatarak başlayayım: Bin dokuz yüz doksan sekiz yılında fizik profesörü Alan Sokal ve fizik kuramcısı Jean Bricmont birlikte “Son Moda Saçmalar/Postmodern Aydınların Bilimi Kötüye Kullanmaları”(*) adlı ortak bir
Sanatta kullanılan ilericilik-gericilik kavramları, güncel siyasette kullanılanlardan tamamen farklıdır. Bir sanatçının siyaseten ilerici olmasının sanatının konumu ile hiçbir ilgisi yoktur. Bir sanatçının sanatını değerlendirirken, güncel siyasi duruşu ile sanatsal duruşu birbirinden mutlaka ayırt edilmelidir.
Körfez’de Edebiyat dergimizin, Ekim sayısında; “Şâkir Şırıldak Şiir Yarışması” ilânını mutlaka gördünüz! Ve bu ilâna, otuzu aşkın kişi başvuruda bulundu. Elbette, yarışmanın, şiir ödüllerinin, şiir yarışma/yarıştırmalarının, anlamsızlığını eleştirmek olduğunu bilmeden! Yarışma ismi kurmacayken, yarışma jürisindeki isimler
11 Ağustos günü, saat 23.30’du. Kendimi Heliopolis’teki Shereton (Yeni adıyla Fairmont) Oteli’nin lobisinde buldum. Sanki kaybedilmiştim. Hükümsüzdüm. Lobinin barında ilk Sakkara biramı ısmarladığımda, küçücük bir gazete ilanını andırıyordum. Kimse fark edemezdi.
Havaalanına beş dakika mesafedeydi otel
Bu uzun yorumu yazı sonundaki kutucuklara yazmaktan çok, bütünlüğün korunması için böyle göndermeyi tercih ettim. Metin 2004 yılında yazdığım Estetik ve Politika adlı eleştiri yazımdan bir bölüm.
Bazıları bu dünyaya “vazifeli” geliyorlar. Hamdi Koç’un, roman olduğu iddiasıyla Orhan Kemal ödülü verilen “Çıplak ve Yalnız” kitabındaki, 599 sayfa boyunca süren monoloğunu okuduğumuz Mesut’un “vazifesi”, paralı ve yaşlı bir tiyatro oyuncusu olduğunu söylediği karısıyla cinsel ilişkide bulunmak.
Hoş bir ödül tartışması çıktı buralarda. Ne diyelim; akıllara sağlık olsun… Akıllara ziyan bir işleyişin iç yüzünü gösteren fotoğraflar çekildi. Başka yamuklukların yanı sıra, her karede Doğan Hızlan’a denk gelinmesinin çarpıklığı çıktı ortaya. Eş dost hısım
