FEN

 

 

İçkiyle arası yoktu Fen’in, billa kazı yavan ve geldiği çiftlik kadar yalandı, arkadan sunulan tatlıyı ve Suey Terha’yı nazikçe reddetti, tipik Simburu salüstü  hanının kapısının önünde borha tütünü dolu bir çubuk yakmak geçti içinden, sonra hatırladı, artık tütün de içmiyordu…

---

Sonuç olarak o gece verimsiz geçmemişti, Terha yutup şurubu ve kösnüllükten peltekleşen konuşmasıyla ihtiyacı olan bilgiyi vermişti; efsaneye göre sistem gemisinin kalıntıları üç tarikat tarafından saklanıyordu; Be-dre-din’in İlkeli (Terha İlkel gibi söylemişti ama ilkeli olsa gerekti) Takipçileri, Heveskar Meşgul Avareler ve Bilginin Hazcıl Kevaşeleri. İşi çok zora benzemiyordu, yaşamının bir bölümünde bu gruplarla teması olmuştu, birincilerden biraz çekinir, sonunculardan hafifçe tiksinir, ortancalar ise çoğu zaman beraber çalıştığı arkadaşları idi. Efsaneye göre kalıntılar bir araya getirilirse gemiyle bağlantı kurmak mümkün olabiliyordu. Şarkıları bilmekle birlikte Fen bu gemilerin varlığına pek inanmıyordu, iletişim kurunca ne yapacağını da bilmiyordu ama öğrenmek istiyordu. Zaten pek bir işi gücü yoktu, o geceden beri Sim iyiden iyiye düzelmiş, kendi işleriyle meşgul oluyor, küçük Nel ise bir Zinda okuluna başlamıştı, yüklüce bir ücret ödemek gerekiyordu ama  önceden olan birikimleri ve Terha’nın ayarladığı ateş kıdemli eğitmenliği pek bir işlevi olmasa da belli bir gelir getiriyordu. Üstelik tanıdığı tanımadığı herkes sanki tüm işler Kasplıların kontrolünde değilmiş gibi büyük bir yoğunluk ve meşguliyet içindeydi, para eden alanlardaki meslektaşları işi iyiden iyiye ticarete vermişler, diğerleri ise ucu bucağı gelmez misyonlar icad etmişlerdi kendilerine.

 

Ertesi gün kayığını ilk önce şehrin içindeki küçük adalardan birinde olan Heveskar’ların mabedine yöneltti, hem belki bu eski arkadaşlarıyla bir kahvaltı ederlerdi. Mabedin önündeki iskeleye kayığını bağlarken mabed bekçisi yanaştı,

 

    -        hop hemşerim nereye?

 

diyerek. Fen kendini tanıttı ve arkadaşlarını sordu, bugün uğramak için kendilerine bir enimu kerkeneziyle pusula ilettiğini söyledi.

 

-          beyim şimdi onlar çok yoğundur, kerkenezlerine bakmazlar ki…Bak feysbukta girip forumlarına katılsan anında ulaşırdın. Tamar Sarkun her zamanki gibi büyük misyonların peşinde, sabahlara kadar iletişim aynasında etrafa verip veriştirir, öğlene doğru gelir. Bugün fakat, yakınlık kurmak istediği nüfuzlu bir kişi gelecek buralara, o zaman erkenden damlar, bu gibi durumlarda büründüğü siyah ceketini bırakmış kapının arkasında, ondan anladım. Merdeserd dersen, zaten yüzünden onu pek iplemediğini anlıyorum, yine lüzumsuz bir kongrededir, gelince de çocuklarıma vakit ayıramıyorum diye ağlamaya başlar. Kalan iki duygusal nazabayı ise al birini vur ötekine…

 

 

Ah Fen, bunlar eski takım kendinden menkul misyonerlerdir, hiçbir şeye vakti olmayanlar. Bunların kendine hayrı yok, her şeye geç kalanlardır bunlar, her şeye özenir, hiç bir şeyi tam yapamaz, sen önlerine bir şey koyarsan beğenmez seninle sidik yarıştırırlar amma, eski zaman, şimdi, gelecek, gençlik, yaşlılık, herşey karışmış, şımarık, yaşlı, sevimsiz ergenlerdir, ne kadar çabalasalar, ağlasalar, günah çıkartsalar, büyük adamlık etseler beyhudedir beyhude, avaredir bunlar. Oldukları yeri terketmez, ne ileri ne geri gitmezler, bir ayakları çukurda gençlik hayalleri kurar, bir adım atmaz, önlerine gelsin diye beklerler. Mabedin ortası, serin ferah, iyi kötü bir şeyler inşa etmiş eskiler. Ve orta yerde kaybolup gidenler, belki daha kıymetli, daha verimliler. Onların arasında Erken Ayrılan’ın kabrine yaklaş Fen. İki karanfil bırak. Kaç yıl oldu, ne ona, ne ana babasına uğradınız, yedi yıl ne kadar meşguldünüz. Ama ötekiler, daha yakın gibi olanlar? Onlar da unuttular değil mi Fen? Bu mudur mazeretin? Ağlayamazsın sen. Bırak, Tamar her lafı geçişinde ağlıyor. Belki gözüne kaçan bilgisayar tozlarıdır çoktandır işine geleni görüp, gelmeyeni görmemesini sağlayan. Yine de saygıyı eksik etmemişler, bak o mezarın başucunda parlayana. Taş değil o, üzerindeki bildiğin yazı değil.  Varan bir! Demek böyle bir şey yıldız taşı, sistem gemilerinin ışıltılı metali? Niye almayasın, Erken Ayrılan’ı vermedin mi buraya? Al ki ruhu çıksın metalin altından, karışsın havaya. Belki hikayenin bir yerinde lazım olur…

 

 

 

 

 

 

 

 

MEDILOGUE

 

 

 

dert etme bu kez çuvalladığında;

sözlerim bi fısıltı,

senin sağırlığınsa bi çığlık.

hissettirebilirim belki,

ama

düşündüremem seni...

tohumların lağımda,

çamurda aşkın...

çayırların üzerinde

at sürer,

hayvanca işler

yaparsın.

ve senin bilge adamın

bilmez

nasıdır olmak,

tuğla kadar kalın!

...

ve hissettiğim aşk

o kadar uzak ki, bu gün gördüğüm

kötü bi rüyayım sanki...

ve salla başını,

de ki;

çok yazık!

 

Thick as a Brick, Jethro Tull*

 

 

 

Çeviri: Yazar

 

 

 

Barsakları yuttuğu tuğlalarla düğümlenen yazar yeni bölümü ilerletemezken acaip şeyler gördü düşünde. Psikoloğun birinin kapısında bilinmez birini beklerken psikoloğun papağanı kapının önünde sıkıştırdı bunu... Az buz değil, dev gibi bir şeydi bu, hani mağazaların tanıtımında içine adam girenler gibi... İttire ittire yaşlı kaknem psikoloğun önüne attı. O da deri beyaz bir kanepede başka bir sıkıntılı adamın yanına oturttu bunu. Öteki tipik aile sıkıntılı otuzlar sonu normal adama benziyordu, yani karısını boşasa ya da az daha parası olsa biterdi derdi. Ama oturduğu yerde sessizce sıkılıyor, işin fenası bizimkine yer açmıyordu. Koltuk da eğimliydi üstelik, eski Murat 131’lerin arka koltuğundaki gibi adama doğru kaykılmak zorunda kaldı yazar. Beli ağrıdıkça ağrıdı, uyandı en sonunda. O bel ağrısıyla bir çişe gitti, “ne acaip rüya, birilerine anlatmalıyım” diye düşündü, yeniden yattı ve kaldığı yerden devam etti. Kedi mi desen, bebek mi, parmak kadar bişey kalmıştı psikoloğun yanında, kendi yolu bulurdu gerçi ama yine de bi baksa iyi olurdu. Aslında lacivert 80 ler model bir amerikan vanıymış orası, yanından geçti arabayla, geri yapması gerekti, hay aksi, arkadan arabalar geliyordu. Burada bitti rüya.

 

O halde şair ve ressam suyun üstüne gölgeler dökmeliydi, güneş denizden dönen piyadelerin üzerinde oynarken*…

 

 

 

 

 

 

YAZAR

 

 

 

vişne bunlar herhalde,

ama tatlı,

erikler olmuş,

dallar adam boyuna sarkmış,

ama Cin var,

Alman kurdu Cin.

kimse giremiyor

bahçeye.

bahçe,

erikler,

vişneler,

köpek

mahzun.

Dede, huzur evinde,

çıkamıyor

bir kaç hafta sonudur,

hasta…

Dede,

ev,

içeride müzik,

çöpte aşk,

kafada olasılıklar

mahzun…

 

ya ne var,

soluk suratlı

sünger kıçlı

heriflerle toplanmak,

hesap-kitap

yalan-dolan

istenmeyen yazılar,

seyahatler,

görüşmeler,

yazışmalar

 

güç dengeleri

ayak oyunları

 

niye?

 

sinsiliğe vermiş

eş dosttan kalma diye

 

hayat gailesi…

hadi len!

 

böyle yaşlanır,

böyle ölürsün.

 

 

 

 

 

 

 

 

DİM

 

 

 

n’apalım küçük kız                 

seninki de bir             

karanlık yıldız             

kimininki kuyruklu                  

çoğunun hiç yok         

seninki

yanına yaklaşamayacağın      

göğe baktığında göremeyeceğin       

hiçlikle çevrili 

 

bir                   

karanlık          

yıldız ...           

 

kalbinde         

uçuşan renkler           

 

ah dokunamam          

isteyemem bile seni               

yörüngemde dolanır  

ölüm gezegeni           

 

ötesi               

olay ufkudur               

ışık bile           

dönemez geri...          

 

olay ufkunda              

güneşler batar           

doğmamacasına        

yer gök           

birbirine girer            

zaman mekan karışır 

her aptallık     

her yalan        

büyütür           

yokedici gücünü         

heyhat

görmeyen       

anlamayan     

etkilenmez     

ortalamalar    

korunur          

her zaman      

vurulur                       

içine girmeye çalışan 

 

                       

ah                   

küçük prensin 

kırılgan çiçeği

çok yakınından geçtin

karanlık yıldızın          

ama o 

yanlış yıldız     

yok yıldız        

 

o ancak           

burbon sokağının üzerinde                

ay parlarken               

yokeder                      

sevdiği şeyi                 

ve sever                      

yokettiğini !    

 

 

13-06-2014
Facebook
DOST SİTELER
Toplam Giriş Sayısı : 2210526
Arama

İmzasız yazı yayımlanmaz. Yazıların sorumluluğu öncelikle yazarına aittir.