Yüzyıl uyuyan prens/ Hakan İşcen
binlerce yürekte
ne saatler kuruldu senin için
yaz derken, güz de geçti, bak ilk kar da yağdı bugün
en mahcup işimizdi:
her defasında yeni bir umut kırıntısıyla kuruluncaya dek
zemberekler boşaltılırdı sessiz…
masal tersine dönse
bu kez güzel mi güzel bir prenses çıkagelse
öpse dudaklarından
açsan gözlerini
pür sevdalarla kutsanmış düğün evine dönse şehir
günlerdir pencerende bekleyen o güvercin
kurşunî bulutları delerek erişse maviliklere
çamurlu paçalarında bir melek uçurtması gibi salınsa
her an cinnete meyilli bu sessiz meydan
Hakan İşcen