bir sözlükle kalıyorum kıpırtısız
hangi kelimeye dokunsam küfakşamı
yitirirken kazıdığım bir şey var sizde leydi mahşer
ucunu tarif etsem çiçekler patlıyor kökünde
evet kimse yok ve kar saati ayarlıyor
üşüdüğümle yaşıyorum leydi mahşer
öldüğümle kalırım ağrınızda
kalbim sıkı bir acı değirmeni
öğütüyorum günlerin arasında kendimi
benim leydi mahşer
ışıkla loşluğun arasında
boşluğa ait toz zerresi
adıma çelme takıp düşürdüm ömrümden
beni sürekli geçmişime gönderen
renksiz bir zarf kaldı
işte oradan leydi mahşer
biraz serçe biraz kırlangıç
bir verimlik nefes yolladım
bir sözlükle kalıyorum kıpırtısız
binlerce kelime dokunuyor
seçip alamıyorum leydi mahşer birini
hangi kelime doğurmak ister özlemeyi
Fatih Akça