Bir fotoğraf dağılıyor/ Veysel ÇOLAK

 

I.

 

Ovaların o güzel akşamında babamın sesi

geri çekilenlerden olmamış hiçbir zaman

ağzını kanatmış yine kullandığı sözcükler.

 

Şimdi bir bakır çerçevede, yanında çocukluğum

annemin eli omzumda, gözlerinde sessiz bir hüzün

ben patlamaya hazır bir sıkıntı gibiyim.

 

Ağabeyimin yüzüne gölge düşmüş, saçlarında isyan

meraklı bir yolcuyu düşünüyor

yeni yıkanmış, yemini büyük,  savrulacak birazdan.

 

Kız kardeşim uçtu uçacak bir yavru kırlangıç

yüzü ışıktan ince, ağustosta güneye gidecek

kimse bulamasın diye oyuncağına saklanmış.

 

Sanki son defa birlikteyiz, toplanmışız dağılmak için

şurada yerin hazır ama sen yoksun daha

bir avuç mavilik var.

 

Akşamı erkenci unutulmuş bir gündü

öylece donup kalmış uyuduğumuz oda

birden boyumuz uzamış

öpüşmemiz ateşli, başımız bulutlarda

dağılıp gideceğiz bu fotoğrafın dışına çıksak.

 

II.

 

Şimdi kanımda zehir, kanımda katran

havada öldüren durağanlık, zorlanıyoruz

alacakaralıkta bahar dalı çocuklar.

 

Canlı ama kalpleri ölü kadınlar, tenleri yırtık

hurdacının elinde çöpe atılmış aşklar.

 

Köşede bir tekir kedi, şaşkın, ‘kendine sarılıyor’

karanlığı ısırıyor açlıktan yorgun düşmüş bir köpek

yalnızlığı dinamit, öfkeden daha deli

bankalara uyumsuz, yeryüzüne uzak, insana utanç.

 

Sevgilim, bir kez daha yenildik

hiç değilse bu yaşama sevinci aramızda korunsun.

 

Dünya 2014

13-01-2015
Facebook
DOST SİTELER
Toplam Giriş Sayısı : 2210445
Arama

İmzasız yazı yayımlanmaz. Yazıların sorumluluğu öncelikle yazarına aittir.