Şam Çeliği

“Çeliğe suyun verildiği” zamanların dünyasıydı

Topraklar ülke oluyordu

İnsanlar halk.

Allah kadar da eskiydi oysa kentler.

Sular zaman kadar,

Toprak rüzgâr kadar.

Şam sonsuz Şam eskiydi

Çelik yeni.

Bir halk yaptı onu

Suriye'ydi.

Çeliği yakarken kalbini de yaktı.

Savurdu dağına, sularına.

Küllerini kuşlar taşıdı kursaklarında

Bir kuşun kursak sütüydü artık Suriye

Hayatı kustu yavrularına.

Ey şimdi kalbini söküp kafasını koparanlar onun

Neyi biliyorsunuz siz?

Bildiğiniz ne sizin?

Hiç.

Ama öğrendi kursak sütünden hayat bulanlar

“Çeliğine kanını vermeyi.”

Sonsuz, büyük bir yangındasınız.

Kalbini yaktıkça onun

Kuşlar taşıyor kursaklarında küllerini.

Gelip hayatı kusuyor

Çeliğe kanını vermeyi bilenlere.

Ne biliyorsunuz siz?

Neyi biliyorsunuz?

Kuştan ve çelikten yaptı kendini o.

Şam o güzel Şam

Bir kuşun, binlerce kuşun kursağında...

Nihat Ateş

nihat.ates@gmail.com