BURDAYIM AŞKIM
1/
mayıstan sonra
kopmasa da inceldi palamar
kitlesel korolar geçiyor sokaklardan
zalimi ve zulmü kargışlayan şarkılarla
bulvarlarda çarpan çarpılan bir şey olarak artan
o bilenmiş yaslı yalnızlığını sokuyor herkes şehrin göğsüne
demek ki yetti
aç kurtlar
gökdelenler
alışveriş merkezleri
polis karakolları ve
hükümet binalarından
kalabalıklara saldıran
kırılıyor düzenin sırtlan dişleri
düşümde ne varsa önümde yürüyor
ey bahçeler parklar kıyılar
tanıklık edin ki sanılmasın bu unutulmuş bir randevuda
tesadüfen kavuşma
yeni bir hayatın eşiğine kadar gelinmiş
işte orda meydan
yürürken koluma giren
arkadaşımın omzu kadar yakınımda özgürlük
mazlumlar korosu geçiyor sokaklardan
zalimi ve zulmü kargışlayan şarkılarla
içim içime sığmıyor
isyanın evindeyim caddelerde
köhne yılgın mırıkmış bir dünyayı terk ederek
oraya taşıdım anılarımı ve kalbimi
geleceğimi göreceğimi hasretimi tekmil
yaşamanın büyük
yaşamanın soylu evindeyim çün
buldum aradığım aşkı
hiç bu kadar yakın olmamıştım
çeliği bile kâğıt kadar kolay
tutuşturan öfkesine halkın
değil mi hâlâ
belli değil mi
tazyikli su biber gazı plastik mermi
kırmızılı kadın
duran adam
ağaç park orman
kin kaybediyor
kim kazanacak
BURDAYIM AŞKIM
2/
öyle kelimeler arıyordum ki
göğsümdeki ağrıyı dindirmekle kalmasın
şiirin bileği taşında inceleceği kadar incelmiş
sivrileceği kadar sivrilmiş olarak temsil etsin
dünya uçurumunun kıyısında
hayatla çarpışanların
yasını ve sevincini
yalnızlığım
kentin saçak altlarından pırlayan
güvercinlerle birlikte yürürken alanlara
aradığımı
kalbimin sesi
sokaklarda
kitlelerin arasında
durulanırken buldum
burdayım aşkım
ordaydım ve
sloganlarla doldurdum ağzımın içini
sokak çocuklarının
intikam iştahıyla
yediği aşın
lezzeti var
kelimelerinde isyanın
ENVER TOPALOĞLU