Anımsadık
Unutmamızı istediler.
Hiç konuşulmasın istediler
O güzel günlerden
İnsanın insana dal gibi ağaç olduğu.
Kırdılarsa gölgemizi,
Birbirimizin omuzlarına düşen
Onu anımsayalım istediler.
Durmadan gelecekten söz eden
Rüzgârlarımızı değil.
Şimdiye kadar hep
“Biz ne söylüyorsak o” dediler.
-Söylediler de.-
Bizse birbirimizle
Yaprak hışırtısıyla konuşmayı öğrendik.
O zamanın geldiğine inanmadılar.
Aslında inanıyorlardı Allah'a.
Dillerini bulup öğrenenlerse
-Kıyamaz, diyordu
İnsan hayata.
Anımsadığına inanmadılar
“Ne söylendiyse yapacak” olanların.
Umudun yürekten ve kitaptan çıkıp
Sokağa gelişini anımsadılar.
Taze bir ekmek gibiydi sabah.
Anımsadığını gördüler
Ellerin hep ellere yakıştığını.
Çok korktular.
Ve hiç öğrenemediler:
-Elleri ellerine yakışanlara-
“Biz ne diyorsak o” demeyeceksin
Nihat Ateş