İsmail Altınok-Kurtarılan Resimler Sergisi’ni uzun süredir düşünmekteyim. Serginin İyi veya kötü oluşuna sanatçılar karar verecek, ben emek ve coşku kısmını ifade etmeliyim inancındayım. Ressamla yaşarken duygularını, resim yapma coşkusunu, olumsuzluklarda ise sıkıntılı hâli

Süleyman Demirel, hepimizin dünyasından geçmiştir. Özellikle altmış sekizlilerin dünyasından. Öğrenciliğimizde, okul içi ve güncel siyasi eylemlerde, geniş tutuklamalara yönelen de oydu, gözaltına alınan öğrenci velilerine iyi davranan, hatta olumlu sayılabilecek hoşgörüyü gösteren de oydu. Öğrencilere en sert şekilde davranan

Yaş haddi nedeni ile emekli olduktan bir süre sonra bir poliklinikte çalışmaya başladım. Sektörün en disiplinli anlayışına sahip bu merkez, tüm özel sigortalar, kurumlar ve doktorlar ile randevulu görüşmeler yaparak tanıtım ve prezentasyon faaliyetini ciddiyet ile sürdürmekteydi. Geçen

Soma, benim ilk tayin olduğum yerdir. Ankara Ü. Tıp Fakültesi’ni 1971 Temmuz ayında bitirdim. Üniversitede uzman cerrah olmak için sınavlara girmiştim. Sonuçların ilanı üç ay kadar gecikince, akademik kuruldaki arkadaşım beni uyardı. “İstenmiyorsun, seni almayacaklar, vazgeç,”

Ankara Onkoloji Hastanesinde 32 yıl çalışmış bulunuyorum. Bu yılları hatırlatırsam önümüzdeki günleri daha açık görebiliriz diye düşünmekteyim. Nasıl ki her doktor, mesleki etkinliği ile eğitim sırasında öğretilenler arasında her zaman yenilikler ile karşılaşmışsa ve eskiler büyük bir hızla terk