Deneme

17. BÖLÜM

Durumunu çok iyi anlıyorum artık. Zor bir şey ki tarif edilir gibi değil. Binlerce eski arkadaşın, dostun, yoldaşın, akraban, tanışın... On yıllardır orman yakan bu yaratıklarla ortak... HDP aracılığıyla, CHP yoluyla. Katliamlara ortak, hayvan çığlıklarına, ağaç feryatlarına sebep. Hiçbirinin yüzüne bakmaman gerek, ama mecbursun, bazılarına bakıyorsun. 

İnsanın pek berbat bir çocukluk kabusunu bilirim. En yakını, en güvendiği evine girer, odasına… Yüzünde hain bir tebessüm. Babasıdır ya da annesi. Fark edersin ki o aslında baban değildir veya anan. Onun şemailine girmiş bir şeydir. Ne? Şeytan demek basit kaçar, kötü ruh demek açıklar mı hiç o nefes kesen ürküyü! Kimdir o, bir şey yapacaktır sana, ama ne?  Şizofrenler de zaman zaman yaşarlar bu karabasanı. Şizofrenler bir suç işleyeceklerse en çok yakınlarına karşı işlerler ve en yaygın sebebi de işte odur cinayetlerinin. En yakınını kendine en düşman hissetmek…  

Ama keşke rüyada olsaydın. Veya hatta keşke şizofren. Bu yaşadıkların gerçek. Ormanları yakıyorlar. İnsanları öldürüyorlar. 40 yıldır. Binlercesini. Bu gerçek. Ağzını güçlükle açıp, parmaklarını zorla oynatıp kime anlatacaksın? Yine en yakınlarına. Sana sinsi sinsi bakarlar iblis gözleriyle. En yakınların. Ezen çoğunluğu onlardan yana geçmiş, alayı cellat. Yalanla kanlanan albızlar.

Senin ruhunun sol yanı ölmüş. Tüm ömrünü verdiğin sol yanın. Bedeninden sarkıyor bir hayalet. Sağ yanını hiç kabullenmemiştin zaten. Senin ruhun iki yandan ölmüş. Lanetli bir kalabalıkta uğramış vücudunu sürüye sürüye dolaştırıyor ayakların.

Kaan Arslanoğlu

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

BİR EK KOYALIM BURAYA 

CHP, HDP ve PKK’nın BİR ve BERABER OLDUĞUNU GÖSTEREN SAYISIZ KANITA BİR YENİSİ DAHA… DEMOKRASİ KONFERANSI… 24 Haziran’da sonuç bildirgesini açıkladı. Çağrıcıları arasında ilk dikkatimizi çekenler Ahmet Türk, İhsan Eliaçık, Melda Onur, Murathan Mungan, Rıza Türmen, Şebnem Korur Fincancı… 200’den fazla kuruluş katılmış. İlk dikkatimizi çekenler: HDP, HDK, CHP, TKP, TTB (En baş rolde ve yine ve yine ne alaka diyoruz, ama boyunları devrilmeyecise doktor kitlesi, ne kadar düşüksünüz böyle), Halk Evleri, KESK, TYS, TİP, KHK Mağdurları…

Sonuç bildirgesinde özetle ve mealen tüm kötülüklerin anasının bu iktidar olduğu belirtiliyor. Bu faşizme karşı hiç kimseyi dışta bırakmadan birleşip direneceklermiş. Çünkü kendileri yurt dışından, yurttan sesler melekler korosuymuş. Bu iktidar yurt içinde demokrasi bırakmadığı gibi yurt dışında operasyonlar yaparak emperyalizmin oyuncağı oluyormuş. Emperyalizmden ancak bu şekilde bahsediliyor ama ABD lafı geçmiyor. Biri demiş herhalde “emperyalizm” lafı da konmalı. Onu da buraya uygun görmüşler. ABD’nin ve AB’nin top yekun kendi arkalarında durduğundan bittabi söz edilmiyor. Bu bildiri ABD basınından da güzel yankı buldu netekim.

Bildiriyi okuyan uzaylı biri dünyadaki tüm musibetlerin sadece bu ülkede toplandığını, yalnızca bu iktidara özgü olduğunu düşünür. Vay benim garip eyliyınım. Sen de yaratıcı yıkıcı büyük dezenformasyona kurban gittin. Tek bir yerinde PKK ve PKK katliamları geçmiyor. Yok, böyle bir şey, yok… Hiçbir “sol yayında göremezsiniz. 100 bin insan niye ölmüş? Fakat ikide bir barış hakkından söz ediliyor? Türkiye’nin içte ve dışta operasyonlardan derhal vazgeçmesi ihtar ediliyor.

FETO darbesinden de FETO’dan da bahsedilmiyor. Fakat KHK mağdurları derhal işlerine dönmeliymiş. Elbette tüm girişimlerin olmazsa olmazı LGBT canları ciğerleriymiş. Tabii ki bildirgenin merkezine HDP savunusu yerleştirilmiş. Adeta tüm bildiri onu kapatmaya çalışanların ne kadar kaka olduğunu anlatmak için yazılmış.

Bu Amerika’nın “bizim çocukları” için yorum sizin. Fakat yorumunuzu içinizden yapsanız daha memnun olurum.

____________________________________________________________________________________________

18. BÖLÜM

70’li yıllar ortaları. Gazete haberlerini okuyorsun. Falanca üniversite öğrencileri 5 bin kişi Kızılay’ı işgal etti. Falanca üniversite öğrencileri 4 bin kişi Taksim’e yürüdü. 14-15 yaşları çocuk kafanla şöyle düşünüyorsun: Devrim çok yakın, bu iş bitmiştir. Hani bir yerlerden biliyorsun, sosyalizm için işçiyi köylüyü de örgütlemek gerek! O da yapılıyor yavaş yavaş ama pek de gerek kalmayacak. Düşünsenize, üniversiteler devrimci kaynıyor. On binler birkaç yıl içinde tüm ülkeye dağılacak. Mühendis, öğretmen, doktor, hukukçu, hatta kaymakam olacak. Kim durdurabilir sol şahlanmayı.  

Sonra!.. Evet, ülkenin dört bir yanına dağıldılar ve sistemin sağcılardan daha sağcı, kapitalistlerden daha kapitalist kepazeleri rolünü işte tam da bunlar aldı, bunların çoğunluğu aldı. Tabii sen bilemezdin o beş binler, on binler şehri niye işgal ediyor. Kafalarının içinden neler geçiyor, zihinlerinde hangi dünyalar dönüyor. Bir kısmında yurt sevgisi, halk sevgisi, ülke kalkınması, eşitlikçi bir düzen sevdası ağırdan basıyor, ama çoğunun beynindeki tilki farklı kuyruk sallıyor. Kimi modaya kapılmış, çevreye uymuş, oradan tatmin peşinde, kimi kız, oğlan bulma derdinde, kimi Kürtlüğünün ya da Aleviliğinin kindar devrimcisi, kimi güç, otorite kazanma solcusu, kimi alenen psikopat, tercih sıralamasında üstte komünistliği yazdığı için mafya fakültesine şans eseri girememiş.

Baskı, terör, faşizm yükseldikçe o kalabalıklar meydanlardan çekildi, modaya uyanlar normal giysilerine döndü. Bir avuç insan samimi kararlılığıyla mücadeleyi sürdürdü. Çoğu öldü, ezildi, çok fena hırpalandı. Milyondan fazla insan içinden 80 darbesi sonrası geçer devrimcilik notu alabilecek beş bin kişi ya çıktı ya çıkmadı.

Sonra o eziklikle kahir ekseriyeti Batının ruhsal ajanı, demokrasi aşığı kesildi, cellatlarına aşık kesildi… Hemen hepsi PKK’nın peşine takıldı, kendi intikamlarını alacak diye terör seyircisi, tedhiş taraftarı  kesildi. Ardından yıllar on yıllar geçti. Şu hayatları yalan kalabalığa bakıyoruz. Geçmişin en solcuları, en devrimcileri, şimdi en az solcu; geçmişin şöyle böyleleri şimdi yine şöyle böyleleri; geçmişin kaçakları, uzaktan seyircileri, öğrenci kahvelerinin zengin çocuğu, lümpen takımı en birinci muhalif. Kendi zengin ve sefil hayatlarının iktidarı ve o yüzden muhalif.  

Kendi evlatlarını pamuklara sarıp büyütmüşler, uçan kuştan sakınmışlar, büyük çoğunluğu siyasi ilgisiz, düzenin teknoloji 5 düşünce sıfır çocuğu. Yoksul Kürt çocuklarını ateşe atanların peşinden gidiyor, yüreklerinin en dibine sinmiş  devrimcilikleri gözlerinde devil olmuş devriliyor.

Sen artık bu solcularla, CHP’lilerle bilmem nelerle konuşamazsın. Vicdan ve mantık lobları nekroze olmuş. En düşük karakterle, en az kelimeli ezber laflarla düşünür gibi, konuşur gibi yaparlar. Namuslarını bağlayacak hiçbir kazıkları kalmamış, ne desen anlamazlar. Nefes tüketmek boşuna, sözcük harcamak çılgınlık.

Doğru diyorsun ATA. AKP iktidarını pek çok nedenden sevmiyorum. Ancak muhalefet öyle tiksindirici ki… O iğrenç kirlilik sağanağına her yakalandığımda dalga dalga gelen çarpıtmaları, yalanları azcık düzeltmeye kalktığımda. Kendimi AKP sözcüsü gibi hissediyorum. Aslında benim gibi düşünen milyonlar var. 19 yıllık iktidarın başta kalma mekanizması işte budur. Muhalefetin ülke düşmanlığı.

Tek merkezden ABD’den kumandalı bir algı operasyonu yürütüyorlar. Her krizde, her olayda bunların ellerine ne kadar saçmaysa o kadar geçerli bazı notlar tutuşturuluyor. Sonra hep bir ağızdan onları tekrarlama… On yıllardır orman yakan PKK-HDP’li kankalarını korumak için telaş içinde saldırıyorlar. Sanki kundakçılar suçlu değil, tek suçlu iktidar. Bu yangının altından da aşkları PKK çıkmasa! Korktukça yangını söndürenleri vicdansızca karalıyorlar. HDP-PKK yancılarının pişkinlikleri orman yaka yaka gelişmiş. Vicdanları kavrulmuş, suratları füme bonfileye dönüşmüş. Devleti küçük düşürmek, ulusal özgüveni kırmak için canla başla çalışıyorlar.

Orman yakanı, bomba atanı, katili iş üstünde ifşa ediyorsun. Dört koldan saldırıp sonra engelliyorlar. HDP’ye sınırsız demokrasi, bize küfür. Pişkin pişkin üste çıkıyorlar. "Senin hükumetinin" istihbaratı nerede, uçağı nerede, önlemi nerede? Nereden benim hükümetim oluyor, o ayrı şey de… Şayet istihbarat alınmış veya suçlular sonradan yakalanmışsa. Onun adı da faşist baskı oluyor. Hainlik bilinci zirvede.

Bunlara denecek söz cidden bitmiştir. Sözün bittiği yer herhalde burasıdır. Yoksa bu iktidarın rantiye dostu, doğa düşmanı olduğunu biliyoruz. Ancak PKK’nın yanında melek gibi kalıyorlar. PKK dostu CHP’nin yalancılığı yanında peygamber gibi görünüyorlar. Bu muhalefet HDP ile bir olunca onlara karşı ülkeden yana durmak farz oluyor. Yalan ve yalancı kadar iğrendiğim başka şey az. O yüzden umarım bu son CHP eleştirimdir. Ona yakın duran herkes keşke bana uzak dursa. Fakat yine çıkarlarsa yoluma mecburen tekrar dokunurum.    

Kaan Arslanoğlu