Deneme

İki ayrı konuda iki kısacık yazı. İlki “mutlu Noeller!”. “Christmas” efsanesi ve bu efsanede tarihi ve etimolojik olarak Türklük, Türkçe kökleri.

İkinci yazı: ABD bu iktidarı devirmek istiyor, o halde ne yapmalı. Bu yazıya bir kısım Vatan Partili arkadaş kızdı. Muhalefet cephesinde ABD güdümünde, HDP ile kol kola sözde Atatürkçülük, sözde solculuk taslayanlar da. Özellikle ABD’nin bu iktidarı yıkmak istediğini (onca açık müdahaleye karşın) kabul etmek istemeyenler kızdı. Çünkü bunu kabul etmeleri demek ABD piyonu oldukları gerçeğiyle yüzleşmek demek.

 

MUTLU NOELLER!

Hz. İsa’nın doğum gününde Noel Baba hediyeler getirirmiş de!.. Jesus Christ Tanrı’ymış ve çarmıha gerilince tekrar göğe yükselmiş de!.. İnsan soyu hep masallara, masal uyduruculara inanmıştır. Kim güçlüyse onun masal uydurucularına inanır. Şu anda güçlü olan Batı. Dünyanın egemen yalanlarını onlar uyduruyor. İşin komiği bizim okumuşların büyük çoğunluğu da bu Batı saçmalıklarına inanıyor.

Noel Baba kim? Bir efsane de bizim Demreli Aziz Nikola’ya dayanır. Türkler bundan gururla söz ederler. Batılılara keyifle anlatırlar bir de. Yahu Antalya’da ne kar boran, ne kızak ne ren geyiği? Dünyanın en tehlikeli efsane araklayıcısı Batı’dır. Almışlar Sibirya Türklerinin AYAZ ATA efsanesini, yapmışlar Noel Baba. Bu arada “Ayaz-Ice (ays okunur)-Buz-Freeze” benzerliği elbette rastlantı değil. “Bora, Breeze, Hiper-Borea efsanesi”… Ama gel de anlat bizim Noel kafalılara…

“Christ” Hz. İsa’ya sonradan verilen isim. Hinduların en önemli Tanrısı Krishna’nın ta kendisi. İsim benzerliği yine rastlantı değil. İki büyük dini figürün yaşam hikayelerindeki ana noktalar tamamen örtüşüyor. Hz. İsa efsanesi Hz. İsa’dan çok eski bir efsane. Bunun üzerine dünyanın külliyatı var. İkisinin öğretisi de birbirine bazı noktalarda benzerlikler gösteriyor.

Gelelim etimolojiye. “Christ” meshedilmiş demek. Mesih adı da oradan geliyor. Arapça mesh elle sıvazlamak demek. Bu bir dini ritüel olarak aynı zamanda “kutsama” anlamına gelir. “Krishna”nın da meshedildiği, adının buradan geldiği söyleniyor. O bir “avatar”mış, yani Tanrı’nın yeryüzüne inmiş cismi. Ölünce aslında ölmemiş, tekrar Tanrı katına yükselmiş, Jesus Christ gibi…

“Christ”in PIE kökü “ghrei” imiş. Sıvazlamak, ovmak. İngilizce “caress”: okşamak. Türkiye Türkçesinde “Karış” olarak yaşıyor. El içiyle dokunmak, “Karışlamak” el içiyle ölçmek. Krishna adı en yaygın inanışa göre teninin siyah olmasından kaynaklı. Yani Krishna-Kara-Karaşın… Hiçbiri rastlantı değil. Bazılarına göre teni mavimsiymiş. Elbette: çünkü Gök Tanrı inancından da izler taşıyacak. “Cross, Crucifix, Karşı…”

“Avatar” neymiş? Ava: kök “au” İngilizce off, yani “aşağı” anlamına geliyor. Au ve Ava’ya… “Aşa”ğı mı daha çok uyuyor sizce “off” mu? Tar: kökü “tere” imiş, “geçmek” gibi bir anlamı var. Türkçe “Aşağı-Doğru” gibi bir şey… Ama isterseniz bu maddeyi boş verin, yukarıdakilere iyi bakın.

Öyle ya da böyle ben yine de Hristiyan insanlığın “Christmas”ını samimiyetle kutlarım. Herkes sağlıklı ve neşeli olsa keşke. Çocuklar mutlu masallarını doyasıya yaşasa. Çünkü bu dünya bir masal dünyası değil.

BİZ YİNE OKUMAYANLAR İÇİN KİSAMOV SÖYLEŞİSİNİ HATIRLATALIM… BUNDAN 4 BİN YIL ÖNCE AVRUPADA EN BASKIN DİL TÜRKÇEYDİ: https://www.insanbu.com/Felsefe-Haberleri/922-norm-kisamov-gunluk-ingilizcede-konusulan-sozcuklerin-yaklasik-yarisi-turkcedir

 

ABD BU İKTİDARI DEVİRMEK İSTİYOR… NE YAPMALI?

Epeydir siyaset yazmıyorum. Sık yazmak bir yarar getirmediği için yazmıyorum. Ara sıra bir güncelleme yapmak, bazı şeyleri hatırlatmak gerekiyor yine de.

Amerika’nın bu iktidarı devirmek istediği, bunun için her yola başvurduğu kesin. Bunu herkes biliyor. ABD’nin devirmek istediği her iktidar iyi mi? ABD birçok kabul edilemez yönetimi de devirmek istiyor. Fakat şu da açık: ABD dünyanın en habis gücü ve onun kazandığı hiçbir yerde ot bitmiyor.

Şu an ülkenin durumundan, halkın durumundan memnun muyuz? Hayır, birçok şey kötü gidiyor, ülke iyi yönetilmiyor. Peki ya muhalefet cephesi? İşte daha büyük açmazımız burada başlıyor. Muhalefet iktidardan kat be kat kötü. Bir şer cephesi. Olası bir iktidar değişikliğinde her alanda… Abartısız her alanda işlerin daha da kötüye gideceği çok büyük bir ihtimal.

Bu durumda en doğrusu mevcut iktidarı desteklemek mi? Örneğin Vatan Partisi gibi mi yapmalıyız? Hayır. Onların tutumunun ne kendilerine parti olarak bir yararı var, ne iktidara… Sizi hiçbir şekilde dikkate almayan, etkileyemediğiniz büyük güçler arasında bir tarafı desteklemek birilerine pek akılcı görünür her zaman. Birçoğumuz bunu yaptık, yapmaya devam ediyoruz. Durumu daha da kötüleştirmek dışında memlekete, insan kalitesi artırmaya bir yararını göremedik. Artıları eksileri toplayın, hep eksi çıkar. Bu yol ancak bazılarını kişisel olarak tatmin eder, onları az buçuk bir yerlere getirir.

Peki başka bazıları gibi iki taraf arasında tam bağımsız durmayı mı savunmalı? Bunu başarabilseler, daha doğrusu niyet etseler belki en iyisi. Onlar da genelde muhalefet tabanına oynamayı, dahası muhalefet yapmayı daha kazançlı buluyor. Bu yol da ancak kişilere yarar getirir, ülkeye değil. Zaten muhalefet tabanı her bakımdan iktidarı destekleyen tabandan çok daha niteliksiz durumda. Onlara oynadıkça kendi niteliğiniz düşecektir. Sözde bağımsız günlük siyaset yapmaya kalkanların büyük çoğunluğu iki kez iktidara bir kez muhalefete vuruyor. Oysa bence tam tersi yapılmalı.

Diyeceksiniz ki iktidar adı üstünde iktidar, ülkedeki her kötü şeyden birinci derecede sorumlu. Bir bakıma öyle, hatta muhalefetin bu berbat halinden de aslen onlar sorumlu. Ama bu dünya düzeninde ve bu ülkede kim iktidar, kim muhalefet… o bile karışık. Muhalefet dediğimiz güçler hem ekonomi başta olmak üzere birçok alanda iktidarla ortak… Hem de de ekonomi başta olmak üzere birçok alanda ve hatta kısmen siyasette iktidar. Uluslar arası büyük güçlerin uzantısı asıl uzantısı kim derseniz… İşte bu gizli iktidar sahibi muhalefet.

Madem gücümüz yok, bizim gibi düşünenler olarak kitlemiz yok, o halde ABD planlarını, muhalefetin HDP ile emre dayalı ortaklığını, FETO başta olmak üzere muhalefet cephesindeki Amerikan radikal İslamcılığını ülkenin beka sorunu olarak görüp yine de her tarafa eleştirel kalabilmek, bağımsız düşünebilmek her bakımdan çok daha yararlı vatana, millete. Böylece iki çift lafımızı pek kimse dinlemese de ara sıra edebiliyoruz. İki taraftan birine yanaşsak örneklerde görüleceği gibi bunu bile yapamayacağız. Zaten kimsesiziz. Bari aklımızı kaybetmeyelim, zombileşmeyelim.

Bu dediklerim mevcut koşullar önemli ölçüde değişmezse geçerli. Ülkeye daha bir doğrudan dış müdahale gerçekleştiğinde (15 Temmuz örneği veya bambaşka yollar) elbette koşullar da değişmiş olacak ve o zaman yeniden düşünmek gerekecek.  

Kaan Arslanoğlu