Edebiyat

80 darbesi öncesi Türkiye’de güçlü bir umut yükselmişti. Dünya çok kutupluydu ve vatan bağımsız bir aydınlık yol izleyebilirdi. Bırakmadılar. O dönem kimleri okuyordu eli kalem tutanlar, gözü kitap görenler, hangi edebiyattan güç alıyordu muhalefet, devrimciler? Hepsini aynı ölçüde sevmesek, bazılarını eleştirsek de en başta şunları: Aziz Nesin, Nazım Hikmet, Yaşar Kemal, Kemal Tahir, Orhan Kemal, Yakup Kadri, Tanpınar, Attila İlhan vb…

80 darbesi düzgün duran her şeyin üstünden silindir gibi geçti. Kanlı fiziksel terörü ideolojik kitle katliamı izledi. Bu katliamı sadece merkez medyaya bırakmadılar. Mamalanan, ajanlanan “Sol” medya özellikle solcuların kafalarını düzlemekte verili bir görev üstlendi. Birikim, Cumhuriyet Pazar, Radikal ile koç başları simgelenen, daha onlarcasının katıldığı ideolojik soykırımla şimdi her yanda yüz binlercesini gördüğümüz aydınlık görünümlü karanlıklar kafalar imal edildi.

80 sonrası en çok okunanlar… Açık arayla ilk üç: Orhan Pamuk, Ahmet Altan, Elif Şafak… Sonrası.. Ahmet Ümit, Ayşe Kulin, Zülfü Livaneli, Kürşat Başar, Tuna Kiremitçi, Perihan Mağden vb…

Anlayan için edebi seviye farkı bir uçurum. Siyasi düzey? 80 öncesi çok okunanlarda ortak özellik birkaçı dışında iktidar karşıtlığı, kapitalizm ve emperyalizm karşıtlığı… Şimdikilerin ortak yanları… ABD seviciliği, kapitalizm piyasacılığı… Bazısında kırıminal düzeyde, çoğunda apaçık iktidar yandaşlığı…

Ve bu toplumdan “hayır” bekleniyor.

Bunları ortaya çıkaran, milyonlarca genci, okumuşu, akademisyeni, öğretmeni hep beraber ağulayan  kitle, yazarlar, çizerler, okurlar şimdi bu toplumdan hayır bekliyor.

Keşke…

İşte “Yüzü Silinenler” romanı bu çürümeye karşı bir avuç insanın mücadelesini anlatan bir roman.

Yadırgatan bir biçimde…

15 Temmuz darbe öncesini, o günleri ve sonrasını da işleyerek…

Boşalmış kafalar, ifadesi silinmiş yüzlerle, karanlık edebiyatla… başka karanlık güçlere karşı savaşılabilir mi?

Önceki birkaç romanı gibi yazarın bu romanı da sıfır medya desteği ile yola çıkacak gibi görünüyor.

Arka kapak yazısı şöyle:  

“İşte bu bir internet romanı. Çağımız iletişiminin, çağımız insanının güncel romanı diyebiliriz. Evet, bir bölümünüz bu biçimi, biçemi yadırgayacaktır. Hepimiz derin bir yabancılaşma ve yadırgama içinde değil miyiz zaten! İnsan özde değişmedi ama, yüzleri, yansımaları dönemlere göre çok değişebiliyor. İnsanın bu anlamda hızla değiştiği ve değişim hızını yakalayamadığımız zamanlardayız.” 
Kaan Arslanoğlu

“Batılı insan yüzlerinde ruh boşalmış diyor. Ruh çekilmiş. Apaçık belli. Suretler hep aynı. Görmüyor musun, diyor bana. Nasıl yani diye sordum. Sovyetler Birliği döneminden insan fotoğraflarına takmış bir zaman. Yüzlere odaklanmış. Binlercesi üstünde çalışmış. Aylarca. Ortak olan ne? İfadesizlik. Amerikan porno filmlerindeki, manken fotoğraflarındaki yüzler… Bir süre de onlara takmış. Reklamcılık açısından incelemiş bunları. Sonra manyaklığı olmuş. Ortak özellik şu, bu yüzlerde: Ruhları çekilmiş, başka bir ruh girmiş içlerine. Aynı ruh. Aynı ruh, aynı ifadeyi veriyormuş. Boşluk. Avrupa'daki yüzler, Batılı yüzler, her geçen gün aynı hissi veriyormuş...”

Gerçek Ahlakı… Ve umut…

Yazarının sonlara doğru ifade ettiği şu düşünce, romanın da, bizim de ereğimizi özetliyor:

İnadına “gerçek” diyorum. İnadına gerçeği çarpıtanlarla, örtüp saklayanlarla hesaplaşma. Mücadeleyse en ağır mücadele bu. Umutsa bunun içine sığdığı kadar. Bu işte başarmak yok ise, yoksa yok.

Yazarın İngilizce biyografisi için: http://www.insanbu.com/Kitap-Haberleri/285-turk-romancilari-biyografileri-2-kitap-cikti