Felsefe

Birkaç başlıkta aklıma çengel atan soruları peş peşe sıralayacağım. Bu sorular genele, kamuya dönük sorular. Fakat örgütlü çevre ve medya anlamında en iyi Vatan Partili dostlarca yanıtlanır sanıyorum. Onlar da cevaplayamazsa kimse cevaplayamaz. Sorular dizi dizi.. O yüzden hemen başlayalım. TIP NİYE BÖYLE, SALGIN NİYE BÖYLE İDARE EDİLİYOR? (İlk başlık)

Salgında bir buçuk yıla yaklaşıyoruz. Muazzam güçteki moral bozma ve panik lobisinin ölümcül faaliyeti devam ediyor. Ona katkı sağlamasın diye bugüne kadar ülke sağlık yönetimine ciddi bir eleştiri getirmedim. Yaptığı olumlu işleri hep takdir ettim. Salgına karşı hiç fena sayılmayacak başarılarını, kamucu yaklaşımını destekledim. Ancak işin tamamen rezilliği çıktı. Madem öyle, bazı noktaları açmakta kamu yararı kesin. Sağlık bakanlığı özellikle muhalefet odaklı bu halk sağlığı düşmanı kara propagandaya karşı neden etkin mücadele yürütemiyor? Aksine bu panik ve moral bozma lobisine her adımda destek çıkıyor, kendisi de moral bozuyor? Alınan önlemler neden bu kadar tutarsız ve çifte standartlı? Bilim kurulu neden bu kadar liyakatsiz ve bilim dışı? Bakanlığın sözde bilim kurulu şu ana dek ne fayda sağlamış, ne kadar zarar vermiş? Televizyonlardaki, medyadaki bilim uzmanları neden daha çok filim uzmanına benziyor? Neden bilim insanı kisvesinde bu kadar çok şarlatan gösteri insanı ortaya çıktı? İktidarın bundaki sorumluluğu, katkısı ne boyutta? “Sosyalist, milli, yerli” bilim insanlarının bu show çılgınlığına tepkisi neden gelişmiyor? İktidar ve Bakanlık, PKK'nın eline geçmiş TTB'ye ve o çizgideki sözde derneklere ve sözde bilimci özde kara ilimci çevre ve kişilere karşı neden bu derece yumuşak? (VP’li arkadaşlar neden bu konuda başından beri pek isteksiz?) Hidroksiklorokin ilacı niye kullanımdan kaldırıldı? Bu ilacın etkisizliği dışında.. zararları var mıdır? Ölümlere yol açtı mı? Kaç ölüme yol açtı? Bir araştırma var mıdır? Halen kullanılan “Favipiravir” ilacı ne kadar yararlı, ne kadar zararlı? Yakınlarımızdan duyumlar alıyoruz: Çin aşısı bulunmuyor? Vatandaş zoraki Alman aşısına yönlendiriliyor. Bu aşının ötekine göre daha riskli olduğu bilinirken (şüpheli ölümler bildirilmeye devam ediyor) vatandaşın buna zorlanması doğru mu? Aşılardan ve ilaçlardan devletlerin ve şirketlerin kâr sağlaması, hem de büyük kârlar sağlaması doğru mu?

Evet, sorularım “Tıp bu mudur” diye devam edecek… Dünyada ve ülkede tıp neden bu kadar geri, liyakatsiz, at gözlüklü? Çin tıbbı sosyalist mi, kapitalist mi… DEVAMI ALTTA... 

İktidar ve muhalefet tıp-sağlık alanında da pastayı pek güzel paylaşmıyor mu? Vatan Partili dostlar bu paylaşımın neresinde? Tıp bilimi, bilimin mi elinde yoksa uluslararası medikal kartelin mi elinde? Bilim diye yutturulan ticari tıbba muhalefet neden gelişmiyor? Bu muhalefet neden “komplo teorileri” çuvalına atılıp etkisizleştiriliyor? Koruyucu tıp neden tümden boşlandı? Onun yerine “önce hasta olsunlar ve biz onları parayla tedavi edelim” anlayışı benimsendi? İnsan doğasına uygun düzen değişiklikleri, yaşam biçimi değişikliği, beslenme sorunları, çevre sorunları, hareketlilik vb. vb… koruyucu tıbbın esası değil mi? Onun yerine giderek daha çok hasta ve giderek daha çok yapay tedaviyle iyileştirme anlayışı neden getirildi? “Bilimsel tıbbın” esası neden paraya dayanıyor? İktidar ve muhalefetin ve hatta VP’li arkadaşların bu “bilimsellikte” buluşması rastlantı mı? Çin bu tezgahın neresinde? Salgın konusunda bunca tıbbi geriliğe, bilimsel skandallara, bilimsel şarlatanlığa karşı sosyalist muhalefet neden yükselmiyor? Tıp bu mudur?  

DEVAM EDECEK...

VATAN SAVAŞININ İNSANİ-KÜLTÜREL BOYUTU NASIL ELE ALINMALI? Vatan Partili arkadaşlar devamlı olarak “ABD’ye karşı vatan savaşından” bahsediyorlar. Büyük ölçüde katılıyorum. Fakat ABD’ye karşı bilfiil savaşanlar onun piyonu PKK’ya karşı kahramanca mücadele eden askerler ve polisler. Onun haricindeki güçler bu işi siyaseten, ideolojik ve kültürel olarak yürütmek durumundalar, öyle değil mi? Silahla mücadele etmediğimize göre kişisel duruşumuz, ahlakımız, iş-yaşam anlayışımız, fikrimizle mücadele etmeyecek miyiz? Onun için de doğru-düzgün insanların öne çıkarılması, yenilerinin yaratılması gerekmiyor mu? Peki bu iktidar bu alanda ağır sorunlu değil mi? Bir vurgunculuk kültürü, mafya kültürünü yeniden üreten onlar değil mi? Ekonomide, günlük hayatta adaletsizliği yayan, eşitsizliği geliştiren bu iktidar değil mi? Üstelik belirgin bir düzelme eğilimi, bir mütevazılık, şatafatlı yaşamdan bir el çekme de görülmüyor. Salt çıkar için iktidarın yanında yer alan asalak bir sınıf yaratılmadı mı? Onu bırakın MUHALEFET TABANINDAN TEPESİNE BU YİYİCİLİĞE ORTAK EDİLMEDİ Mİ? İktidar ve muhalefet bu pastayı birlikte yemiyor mu?

Bunlardan niye kimse bahsetmiyor? Cumhur ittifakının muhalefetle ortak hareket ettiği alanlardan neden bahsedilmiyor? Betonlaşma yağması örneğin. Bu durumda kim hangi cephede bulunuyor? Dün tıp-sağlık örneğini verdik. Şimdi konumuz insan. Yiyici, lüks düşkünü, haksız kazanç ve adaletsiz zafer peşinde bu insan tipiyle “milli” olunabilir mi? ABD’ye ve emperyalizme ne kadar direnilebilir? İki yüzlü muhalif kafaların gördüğü gibi iktidar cephesinde her şeyi pek olumsuz görmüyorum. Ama tüm bu yakındıklarımız da hayatın yakıcı gerçekleri. Bu 5. Kol muhalefeti yaratan da bu kültürle, bu siyaset anlayışıyla idare eden 19 yıllık iktidar. Bunlara siz değinmezseniz kimler değinecek? VP’li arkadaşlara soruyorum. Nerede düzensizlik, adaletsizlik varsa bunları hep 5. kol muhalefet dile getiriyor. Sahtekarca dile getiriyor, ama bu yolla az buçuk meşruiyet, haklılık kazanıyor. Asıl siyaset bu konulara eğilmek değil mi? Ya kültür sayfalarınız? Ödül mafyasıyla, kokmaz bulaşmaz sahte solcu sanatın kaymağını yiyenlerle birlikte vatan savaşı verilebilir mi? Ki edebiyat-kültür alanı da zaten iktidar-muhalefetin ortak iktidar alanıdır, pastayı paylaştığı başka bir alandır.   

DEVAM EDECEK..

SOSYALİSTLERİN TIP-SAĞLIK ALANINDA FARKLI DÜŞÜNÜP DAVRANMASI GEREK… Böyle mi yapıyorlar? Hayır! Tek farkları parti programlarında ve kimi söylemlerinde, iktidara geldikten sonra (devrimden sonra) parasız ve eşit sağlık hizmeti vereceklerine dair vaatleri… Bunu hemen hepsi yapıyor, hatta sosyalist olmayanlar da söylüyor. Geleceğe dönük atış serbesttir siyasette.

Fakat bugünkü çizgileri, tutumları nedir? Asıl olan o… Örneğin Aydınlık Gazete’sinde, Ulusal Kanal’da nasıl bir sağlık anlayışı savunuluyor? Bu arkadaşlar mesela Medikritik adında bir sağlık internet sitesi kurmuşlar. Neyi savunuyorlar?

ABD merkezli mevcut kapitalist dünyanın tıp yaklaşımı neyse, bilimden neyi anlıyorsa, aynen onu yürütüyorlar. Bu bilim uluslararası medikal kartelin tetikçisi haline gelmiş bir “tıp bilimi”dir. Türkiye’de ve dünyada bu kartelin sponsorluğunda ve güdümünde olmayan neredeyse tek bir “bilimsel” kongre yok. Bilim dergileri ve alanda yürütülen tüm bilimsel çalışmalar bu kartelin sıkı denetimi ve sansürü altında. Dünya oligarşisi, medyası bu çetenin doğrudan kendisi veya ortağı. Her şey mali hesaplara dayanıyor. Koruyucu tıp, işlevsel tıp bu büyük çete tarafından bilim dışı sayılmaya çalışılıyor. Var mı muhalefetleri? Yok… Hatta itiraz bile yok.

Gerçek bilim insanları bu ağır sansür altında bile doğruları binbir zorlukla yaymaya devam ediyor ve onların birçok gerçek bilimsel yaklaşımı zaman içinde büyük gecikmelerle de olsa kamuoyunca ve resmi bilimce kabul edilmek zorunda kalıyor. Ama her gecikme milyonlarca hayata mal oluyor.

9 yıl önce Tıp Bu Değil diye üç kitap çıkardık ve bir kampanya başlattık. Bir grup hekim olarak. Halkı etkiledik, sıradan insanları, sağcıları bile etkiledik, solcuları “sosyalistleri” etkileyemedik. Bizim ülke sosyalistleri bir şey eğer dışardan geliyorsa değerli bulurlar çünkü. Ama sosyalist Küba’dan, Çin’den böyle bir uyarı almıyorlar. Bu iki devlet kendi ülkelerinde pek de ideal olmasa da (geçmişte daha düzgündü tutumları) az çok daha farklı ve biraz daha iyi bir sağlık politikası güdüyorlar. Ama dışarıya dönük olarak dünya kapitalist tıbbına ciddi bir itirazları yok. Bu kapasiteleri de yok.

Dünya sözde bilimsel kapitalist tıbbına ciddi eleştiriler yine Batı ülkeleri tıp çevrelerinden geliyor. Onlar da güçlenemediği için bize yansıması gecikmeli ve düşük seviyede kalıyor.

Örneğin milyonlarca hayata mal olan bu son SALGIN da sahte bilimce yönetiliyor. Sosyalistlerden yine bir itiraz yok. Sosyalistler pek de önem arz etmeyen kimi siyasi söylemler dışında aynen kapitalistler gibi düşünüyor ve kapitalist bilimi emperyalizmden bağımsız, sınıflar üstü bir yönetimde sanıyor. Daha doğrusu yaşamda duruş noktaları nedeniyle bunu böyle görmek işlerine geliyor.

“Tıp Bu Değil” diye bir çıkışımız var, Ahmet Aydın var, Taş Devri Beslenmesi, İşlevsel Tıp diye bir şeyler var… Sonradan bu anlayış yaygınlaşmaya başladı. Sahte bilime karşı başka alternatif ticari anlayışlar dal budak saldı. Bu arkadaşlar ne diyorlar bu konularda? Tısss! Hatta hepsine bir “aşı karşıtlığı”, bir “kelle paçacılık” etiketi yapıştır, at bir çuvala, üstünde tepin uluslararası medikal kartelle birlikte. Koruyucu tıp, gerçek tıp “aşı”dan ibaret değildir arkadaşlar. Kızamıkla, çiçekle uğraşmıyoruz, sağlık sorunları da yüz yıl öncesinden farklı, enfeksiyonlar da… Amarikan tıbbının yönergelerinden bir adım çıkamıyorsan hani senin anti-Amerikancılığın?

Konu çok geniş. Hepsini anlatamayız bir çırpıda. İlgisi olan sorar, araştırır. Niyet yoksa bunu yapmaz. Emperyalizme karşı, kapitalizme karşı keskin siyasi söylemler kolay ve bedava nasıl olsa…

DEVAM EDECEK...:      

SERGEN MUCİZESİ… Bu şampiyonluğun birçok mimarı var, fakat kuşkusuz başmimar Sergen Yalçın. Enkaz takımdan iyi takım, vasat denen oyunculardan yıldızlar yarattı. Mükemmel futbol yöneticiliği işte budur.

Futbol taraftarlığı pek mantıklı ve çok erdemli bir şey sayılmaz. Kendimi tedavi etmeye, iyileşmeye çalışıyorum, kısmen başarılı oluyorum. Ama Sergen Yalçın yüzünden bu sezon ortası hastalığım yeniden depreşti. Bunu derken futbol taraftarlığının iyi ve kötü yanlarıyla insan doğasına kazınmış bulunduğunu da belirtmeliyim. Konu geniş, çok yazıldı, sonra yine yazarız.

Asıl yazacaklarım farklıydı. Bilenmiştim buna. “Vatan Partili Dostlara Sorular” yazısının son bölümü olacaktı. İktidar önde gelenleri ile muhalefet önde gidenleri, iktidar tabanı ile muhalefet tabanı nasıl pastayı birlikte yiyor. Bu pasta hem maddi hem de manevidir. Futbol düzeni bozuk. Pislik boğaza kadar. Bu pisliği hep birlikte yaratıyoruz. Solcular, “sosyalistler” de o çirkefe büyük katkı sağlıyor. Bu yolda sorular soracaktım VP’li arkadaşlara. Şike denen bir şey yokmuş, futbola siyasi müdahale yokmuş, eşitsizlik, kayırma yaşanmıyormuş gibi yaşayan ve yazan Aydınlık okur ve yazarlarına sorular soracaktım. Tabii bunları sorarken “kızım sana söylüyorum, gelinim sen anla” diye soracaktım.

Çünkü ülke muhaliflerine göre eğer sizin takım kazanıyorsa, kazanma ihtimali varsa, ülkede tek adaletli alan futboldur! Sorgulamasız taraftarlık kültürü sol siyaseti esir almış. Herkes top çeviriyor, popülizmden yararlanmaya bakıyor, kimse kötü olmak istemiyor…

Beşiktaş bu yıl hakkıyla kazandı. Genelde hakkıyla kazanır, öteki iki büyük hakkını yer… Öbürleri de doğranır zaman zaman.. Kartal’ın da haksız kazandığı, kayırıldığı olmuştur. Taraftar sayısı, para, güç hesabına göre rüzgar nereden eserse. “Üç büyükler çakal, Anadolu takımlarının ekmeğini yiyorlar” söylemi de boş bir klişedir. Çünkü onlar da kirli çarkın küçük dişlileridir. Tüm bunların ötesinde futbolun da bir adaleti, kurumların da bir denge duygusu söz konudur. Karmaşık bir yapı. Hepsini masaya yatıracaktım.

Ama ağzıma bir parmak bal çaldılar, mesut oldum, vazgeçtim bunları yazmaktan. Şimdi şu an düzenin, iktidarın, yönetimin güzel ve adil yanlarını daha iyi görebiliyorum. Rüşvetimi aldım ve yatıştım… Anladınız mı şimdi, iktidar, sözde muhalefet mutluluk sofrasına nasıl birlikte oturuyor! Pek de fena şey değilmiş yahu!

Fotoğrafta alttaki futbolcu Giuseppe Meazza. Dünyanın ilk büyük futbol yıldızı. Milano’nun, İnter ve Milan’ın birlikte kullandığı büyük stadına adını veren star. Beşiktaş’ın geçmiş teknik direktörlerine bakarken dün tesadüfen karşılaştım. 1949’un Şükrü Gülesin’li, Hakkı Yeten’li, Süleyman Seba’lı muhteşem kadrosunu yönetmiş. Ama şampiyon yapamamış. Yani demem o ki, bazıları ya da bir camia buralara kolay gelmiyor. Eleştirin, küçümseyin, ama bu aynı zamanda büyük bir kültür. Ne efsane adamlar, dünya futbolunun ne devleri geçmiş Beşiktaş’ın ve rakiplerinin başlarından. Bazıları başarıyı yakalamış, bazıları iz  bırakıp gitmiş.

Sergen ve bu dar kadrosunun futbol tarihindeki yeri bir başka ayrılacak…  

Kaan Arslanoğlu