Medya

Siz hiç enseye tokat sırta şaplak yıllardır samimiyetle sohbet ettiğiniz birinin, bir küçük sözünüz üzerine birden bire “İngiliz Doktor” moduna geçip "Tarzınız pek kaba ve üstelik düşmanca, sizinle tartışmak vakit kaybıdır" dediğini ve aniden yedi kat yabancı gibi davranmaya başladığını gördünüz mü?

Taylan Kara ile tartışırken başıma geldi geçen yaz. “Lizbon'a Gece Treni” adlı Kara'nın övdüğü bir romanı, her zamanki kendi üslubumla biraz sertçe eleştirecek ve de "vasat" diyecek olmuştum... Aman Yarabbim! Ossaaat kindar, intikamcı ve öznellik padişahı ilan ediliverdim. Neyin kini ve intikamı idi, halen de anlamış değilim, fakat o kadarına gögüs gerilir… Ama muhatabı olan şahıstan yani bendenizden ikide bir, "Kaan Arslanoğlu" diye bir bahsedişi vardı ki... Değme kuzeyli soğuk nevalenin kanını donduracak mesafede!

İkincisi de geçen hafta gerçekleşti. Adını vermeden bir yazımda "liberaller, başka liberal gruplara sırtını dayayarak eleştirilemez" diye yazdım... Onu açıklamak için yeni çıkardıkları bir derginin neden “liberal” olduğunu anlattım. Aman Allahım, kabus geri döndü... Kutup diyarından “Kaan Arslanoğlu” hitapları eşliğinde ayar vermeler: Tersinden bakılınca aynı şeyler benim için de denebilirmiş! Nesnellikten nasibimi almamışım... Dünyayı kendi etrafında döner sananlardanmışım. Kötücülmüşüm hem de ne kötücül. Bu ne bitmek bilmeyen kinmiş bendeki. Her şeyi kişiselleştirirmişim...

Bu yeni insan tipine hayranım, özeniyorum. Hiç kimseye beş kuruşluk kredi açmıyorlar. Günümüz şartlarında ayakta kalacak yönde evrimleşmiş bu aydın tipi ile pek güzel işler kotarabilirsiniz. Kırk yıllık dostmuş gibi güzel güzel sohbet edebilirsiniz. Rakiplerinize karşı çok güzel dayanışma içindeymiş gibi hislere kaptırabilirsiniz.  Ama (genellikle bir tartışma ardından aklınıza gelir), dur bakalım, ondaki kredim kaç puan diye kartınızı makineye sokarsınız... Bir de ne görürsünüz: Bakiye: 0. Aaa daha önce kaçmış? Yatırılan: 0. Evet rakamla, sayı ile düz sıfır. Hiç yatırılmamış zaten ve ilk tartışmada sıfırlanması bundanmış...

Güçlü karakter işte budur. Kimse hakkında en ufak hayal kurmayacaksınız ki, herhangi bir hayal kırıklığı yaşamayacaksınız.  

Bendeki öyle mi ya! Tam tersi. Kötücül ve hayalci. Ortada ciddi bir sorun sezince üstüne üstüne gider benim gibiler, deşer, kanatır. İngiliz soyluluğundan eser yoktur bu tutumda. Karşıdakini kavgaya zorlar. Kavga sırasında da elbette herkes olumsuz yargılarını biraz abartarak dışa vurur. Abartıyı çıkın, kalanı birikmiş cerahattir. Deşerim ortalığı irin keser. Fena!  

Taylan da kötücül sanılır liberalleri yerden yere vururken. Ama öyle değildir. Hemen her gün bir grup liberalin üstünde tepinir. Her gün bir veya birkaç liberalin kişiliğini ezer ezer, aşağılar. Ama bu kişiselleştirme değildir. Çünkü arada bir fark vardır. Onlar kişi degildir. Onlar insan bile değildir. Onlar düşmandır.

Liberalleri her gün ezen iyi yazar ile, benim gibi kötücül yazarlar arasındaki fark, bir kere baştan kimin üstünde tepineceğini doğru seçme farkıdır. Taylan liberal hegemonyayı acımasızca eleştirirken çok dogru bir sey yapıyor. İnanın bunu tüm samimiyetimle hep takdir ettim, destekledim. İronik yaklaşmıyorum. Ama bir şeyi daha doğru yapıyor. Çiğneyeceği kişileri de doğru seçiyor. Ya ona özenen benim gibi şeytani, benim gibi dayak budalası çocuk zekalı kişiler ne yapıyor? Devamlı Ali Nesin, devamlı Murat Belge, devamlı ödül jürileri üstünde tepinmekten çabuk sıkılıyor. Doğan Hızlan üstünde tepinirken birden Yalçın Küçük'e ya da Fikret Başkaya'ya atlayıveriyor mesela... O zaman İngiliz doktor pek yanlış buluyor bu arsızlığı tabiii. Bir de yanında Fransız mürebbiye var. O daha da sert… Kulağımı çekiveriyorlar. Cıssss.. Onun üzerinde tepinme bakayım kaka çocuk. O kardeşş. Bak senin gibi kaka olan bu.. Bunların üstünde oynayabilirsin. Çiş bile edebilirsin üstlerine. İyi çocuk olursun o zaman. Sadık Albayrak falan.. Onlar cici.. Onlara pislik atarsan pis çocuk olursun, kindar kinbaz olursun..

HERKESİN SADIK ALBAYRAK’I

İleri Haber yazarı Sadık Albayrak’ın 8-10-2017 tarihli “Ataol Behramoğlu ve Aydınlar Partisi” başlıklı yazısı. Liberal ideolojik çorbadan ibaret bilincini şu sözlerle ortaya döküyor:

“Ataol Behramoğlu ve aydın arkadaşları, bizi jokerlere ve sağcı partilere mahkûm etmek yerine, bir Aydınlar Partisi kurarak mücadeleye davet etmelidirler. Türk aydınının onurları Yalçın Küçük, Taner Timur, Korkut Boratav, Yusuf Ziya Bahadınlı, Doğan Kuban’ın olduğu bir Aydınlar Partisi. Ataol Behramoğlu ve kuşağının, Özkan Mert, Şükrü Erbaş gibi şairlerin, Hasan Kıyafet, Mehmet Güler, Kemal Ateş, Bilgesu Erenus gibi gerçekçi yazarlarımızın, Fikret Başkaya, Mücella Yapıcı, Onur Hamzaoğlu, Ender Helvacıoğlu, Gökhan Atılgan, Deniz Yıldırım, Taylan Kara, Fatih Yaşlı gibi hocalarımızın olduğu bir parti…”

Sahi biz buraya nereden geldik? Taylan'ın uzun süredir soL'da yazması ve fakat İnsan BU için parmağını tıklamamasından gelmedik.

Ha, bir şeyden daha gelmedik. Taylan, üstünde tepineceği kişileri seçerken bir doğru daha yapıyor... Bizim gibi ayran gönüllü kötücüller, “Hergün aynı yemek yenmez... hep aynı kişiler hep aynı tarz .. kabak tadı verdi... Hırsız evine kadar kovalanmaz... Düşene bir tekme daha atılmaz… mı acabaa..?” gibi demode düşünüşle Taylan'ın akıl dolu yöntemine karşı kuşku duyarken, o ise bildiği doğru taktikten şaşmıyor. “Kazanan takım bozulmaz” ata teknik direktör sözüne sadık kalıyor. Ve kazanıyor. Ne kazanıyor? Gayet yüksek rating kazanıyor. Fanatik taraftar kazanıyor. Öyle ki liberalizm ve liberal elebaşı eleştirisine bizler daha Taylan yazarlığa başlamadan 20 yıl önce koyulsak da… Taylan'a, haşa.. bir laf ettiğimizde fanları hemen devreye girip "O, liberallerle kanlı bir savaşın içinde. O bir kahraman.. Ya sen ne yapıyon düdük!" deyiveriyor. Bize de böyle ötmekten başka seçenek kalmıyor.

Dememiz o da değil demiştim. Onunla her konuşmamızda kovulana dek soL'da yaz bari, madem o kadar okurun var, ama Allah rızası için bizim siteye de arada bir el atıver demiş idim. İşi Allah rızasına bıraktığımız için de hep üçün birini almış idik.

Şahsım, İngiliz Doktor’u en çok Sadık Albayrak'a ve de Yalçın Küçük'e karşı uyarmıştır. Ettiğim laflar da dönüp dolaşıp aynıdır. Taylan'ın aklında bir tek Sadık'ın benim kitaplardan hiçbiri haķķında yazmamış olması (25 yılda) kalmış. Bağışlanacak herze değil ama, Sadık hakkındaki görüşümün sadece bir çerezidir bu. Zaten Taylan'ın benim özneĺligim haķķındaki New-York Metropolitan Polis Departmanı’nı kıskandıran kanıtı budur.

Sorun ise Taylan’a elli kerede anlatamadığım kadar büyük ve ciddidir:

Sadık, “yetmez ama evetçiler” dışında neredeyse tüm sol kesimlerin yazarı. Aydınlık, İleri Haber, ABC, Odatv vb. gibi birbirine aykırıymış gibi görünen her yayında, orayla uyum içinde yazabiliyor. Çünkü aynı zamanda her görüşten. Cumhuriyetçi, Atatürkçü, hem de Marksist, hem HDP destekçisi; hem de Atatürk düşmanı, Cumhuriyet'le kavgalı yazarlara hayran. Şükür ki Türkiye’de başka bir “sol” “izm” yok. Olsa Sadık ondan da olurdu.

Yukarıdaki alıntıda net görüldüğü üzere, Sadık'ın göklere çıkardığı bu yazarlar değişik kanatlardan, ancak çoğu HDP-PKK destekçisi ve / veya cumhuriyet düşmanı.

Ne var ki içlerinde özellikle biri, Fikret Başkaya.. “Paradigmanın İflası” kitabında sayfalarca ve açık açık yazdığı gibi, 90'lı yıllardan beri Laiklik ve ulusçuluk başta olmak üzere tüm cumhuriyet değerlerine karşı bayrak açmış yazar. Gerçi Fikret hoca, versin elini öpeyim, ötekiler gibi fırıldak değildir hiç değilse. Ben bildim bileli aynıdır ve aynı karşı devrimci çizgide tutarlıdır. Ya örneğin Yalçın Küçük?

YALÇIN KÜÇÜĶ

Geçtiğimiz on yıllarda entelektüel namus kuşunu, kanatlarını bağırta bağırta ayırıp, tüylerini kopara kopara yolup, canlı canlı yediler. Ziyafet sofrasının başında Yalçın Küçük de vardı. Kudurmuş PKK şiddetini yıllarca kışkırttı ve bu katliam çizgisini “devrimci mücadele” olarak sürekli biçimde destekledi. Sonra birden döndü ulusalcı oldu, faşist devlet çizgisinin sol adına amigoluğunu yapmaya, ekranlarda general güzellemeleri döktürmeye koyuldu. Her zaman devrimci çizgi onun çizgisiydi. Ona göre üç beş kişi dışında sosyalist ve Marksist kalmamıştı. Dahası var: Edebiyat, dünyada Kafka'dan sonra bitmişti. Türkiye'de ise 80’lere gelmeden ölmüştü. İnsan bitmiş ve roman sıfırlanmıştı. Bir yanına roman yazarı Taylan Kara'yı, öte yanına edebiyat elestirmeni Sadıķ Albayrak'ı alıyor, edebiyat ve siyasetin yoka erdiğini söylüyor ve her gün en üst perdeden büyük siyaset, büyük edebiyat yapıyor. Yanındaki bu arkadaşlar da kafa sallıyordu. Yüzlerce konuda yüzlerce kez saçmaladı. Alkışlar altında uluorta saçmaladı. Murat Belge'nin saçmalamalarını her gün gören bizim arkadaşlar bu saçmalıkları göremedi. Biz göstermeye çalıştığımızda ise "bir tek solcu sen varsın dünyada değil mi!" klasik liberal tribini atmaktan hiç yerinmediler.

Sol, işte bu yüzden, dört büyük futbol takım taraftarının futbol dışı konularda paylaştığı kadar ortak değer üretemedi şu ülkede. İşte bu yüzden on binlerce insanımızın öldüğü katliamlardan, dün akşamki maçın sonucu kadar rahat ve sorumsuz bahseden solcu “aydın” kuşaklar, yazarlar sardı her yanımızı.

ORHAN PAMUK, MURAT BELGE…

Orhan Pamuk ben onu bildim bileli, 80'lerden beri aynı Orhan Pamuk'tur. Murat Belge 1976'dan beri tanıdığım aynı Murat Belge'dir. En azılı ideolojik düşmanlarımızdır, ama verin elinizden öpeyim (bakın İngiliz doktor yanında ne kadar Urfalı kalıyorum) hiç değilse fırıldak değildirler.

Ben Taylan Kara'nın da fırıldaklığa özenmediğini biliyorum. Sağlam ve düz bir karakteri vardır. Ama fazla düzdür.  Bana göre. O yüzden bu fazla düzler, karakter farklarını pek anlayamazlar. Çok temel ayrımları nüans zannederler.

Örneğin bana diyor ki.. Sen de birçok yerde yazdın, birçok kişi ve çevreyi övdün. Aynı işte... “Kaynım da bööle diyo. Aynııı.” İnsafın kurumuş Taylan Kara dostum!...

YK ile kendimi karşılaştırayım. Hicbir dönem ne devlet yancısı, ne PKK yardakçısı oldum. Her dönem ana sorun kapitalizm-emperyalizmdir, dedim , ısrar ettim. Yanlışlarımı her dönem kamu önünde açtım. Eksiklerimi zayıflıklarımı da.. Alın Marksizm sizin olsun dedim hatta… Alın devrimcilik sizin olsun. Solculuk bile sizin olsun. Ben hiçbirinden değilim. Yeter ki siz gerçek Marksist olun, gerçek solcu. Sahtekarlık yapmayın yeter ki!

Kendimi seninle karşılaştırayım Taylan. Evet, aynı yerlerde ben de yazdım. Pek çok figürle dost oldum. Ben de zaman zaman yancılıkta ölçü kaçırdım. Senin kadar steril hiç kalamadım, pek çok alana girdim, devamlı kirlendim. Ama yazdığım yerlerde yazdığım tarafı rahatsız edecek şeyler de çok yazdım. Kendi yayınımla da kavga ettim. Tek taraflı durmadan aynı yere saldırmaktan kaçınmaya çalıştım. Bizim tarafın tertemiz, hatasız olduğunu düşünderecek bir çizgiden uzak kalmaya çalıştım. Bundan hep iğrendim. Mide bulantımı yazılarıma, romanlarıma taşıdım. Yüreğim kadar yazılarım da açıktı.

Ya sen Taylan. Hangi konularda ne düşündüğünü biliyor mu okurların? Pek azını. Ben çoğu düşünceni biliyorum, ama okurların bilmiyor bunları. Çünkü yazmıyorsun. Ama artık bir bölümünü yaz. Seni, bana karşı zorladığım açık düşünme cesaretini, başkalarına karşı da göster. TKP çevresinde de az liberallik yok. Sen doktorsun. TTB’ye de dokun azcık. Hayatta bir tek edebiyatta mı var mafya? Tıp mafyası çok daha büyük bütçeli, çok daha ölümcül değil mi?  Eleştirilerini biraz da sistemsel-sınıfsal zemine oturtmaya çalış… Salt “doğru mantık” ile liberalizm katiyen zayıflamaz.

Aman bizden görünmesin, okur kaybetmesin, ama bence bunu yapmalı Taylan Kara. Hala umudum var. Yüksek rating sarhoşluğu ile Yalçın Küçük, Sadık Albayrak gibilerden gördüğü iltifatlarla yitirdigi nesnelliğini yeniden kazanmalı.

Son bir şey: Küçücük insan BU kayığımızı yüzdürmeye çalışıyoruz. Heves edip birçok yol arkadaşı biniyor kayığımıza. Ama önemli bir bölümü aslında çevremizdeki büyük gemilere hayran. Bizim kayıkta o gemilerin övgüsünü yapıyorlar. Uyardım mı, kıskançlıkla, despotlukla suçluyorlar beni. Bazıları sürekli kendi aralarında kavgaya tutuşuyor. Bakıyorum bazıları kürek bile çekmiyor, ama ortak düşmanları benim. Çünkü büyük gemilere hayran olan, oraya gider diyorum. 

Taylan bile aynı kafada. Bunu söyledi en son. “İnsan BU senden başka kim?” diye sordu. Dostlar kendi kabahatlerini bana yıkmakta pek mahirler. Bu son kavgada da suçlu beni görüyor. Çünkü kavgayı çıkaran benim. Kavgayı büyük gemilerdekiler çıkarmadı tabii, o doğru. Onlar gemilerini yürütüyorlar, niye çıkarsınlar. Biri sağdan geçiyor bizi alabora ederek, öteki soldan bordayı çakıp uzaklaşıyor, umurlarında mı… Biz ise haydii.. tekrar doğrult tekneyi, topla denizden eşyaları. Bazıları için dert değil. Büyük gemilerde yerleri hazır.

Ama bu bize Temel’in dediği gibi son bir ders olsun! Rahat bir seyahat isteyen lütfen daha baştan küçücük kayığımızda kalabalık etmesin, şamata etmesin!

Kaan Arslanoğlu