Mizah

“Önemli değil” sözü, defterinde yazmıyordu! Beethoven için bir müzik parçasındaki en ufak notadan, kahve yapmaya kadar her şey önemliydi. Bunun için (müzik değil de kahve için) tam altmış tane kahve çekirdeği kullanılmasına çok titizlenirdi. Ne elli dokuz, ne altmış bir, tek tek saydığı çekirdekler mutlaka altmış tane olmalıydı. Kahvesi zehir gibiydi herhalde. Yetişkin birini kandırıp altmış çekirdekten kahve yaptırın, sonra oturup içerken suratının aldığı şekli seyredin -öğğ!

Beethoven yemeğe de çok meraklıydı. Bir gün lokantada yemek ısmarlamış; garson ısmarladığı yemek yerine başka bir yemek getirince Beethoven söylenmiş; ters bir cevap veren garson arkasını dönüp mutfağa girmiş. Garson bir dakika sonra eli kolu öteki müşterilere götürdüğü bir sürü tabakla dolu tekrar ortalıkta görünmüş; artık iyiden iyiye kızmış olan Beethoven yemeğini (aslında çorba değil bol soslu bir et yemeği) kaptığı gibi garsonun suratına fırlatmış! Garson küplere binmiş ama bir yandan yüzünden akanları yalarken bir yandan da elindeki bir sürü tabağa düşürmemeye çalıştığı için bir şey yapamamış. Öyle komik görünüyormuş ki lokantadaki herkes gülmeye başlamış, keyfi yerine gelen Beethoven da kendini tutamayıp kahkahı basmış. (Ben garsona acıdım ama.)

Başka bir gün de lokantalarda yemek yemekten bıkan Beethoven, yemeğini kendi pişirmeye karar vermiş, yakın arkadaşlarını yemeğe davet edip pişirdiklerini ikram etmiş. Yemekler öyle mide bulandırıcıymış ki kimse bir lokma yiyememiş. Arkadaşlarının yemeklerden pek hoşlandıklarının farkına bile varmamış!

Nedense Beethoven'ın çatık kaşlı sert bir adam olduğun biliriz sadece; oysa daha başka birçok özelliği vardı. Kötü bir kaderdi onunki. Kendi de “Hayat çok güzel, gelgelelim artık bana zehir oldu” demiştir. Yerinde bir başkası olsa, işitme gibi hayatının en önemli duyusunu yitirme talihsizliğine uğradığında çökerdi ama Beethoven çökmedi.

Kaynak: Steven Isserlis, Beethoven Çorbayı Neden Fırlattı? Pan Yayınları, İkinci Basım Eylül 2011