Şiir

Bir gece içsem, bir gece içmem.

Zemheride içsem, eyyam buhurda* içmem.

Bir ömür içsem, bir ömür içmem.

 

Çünkü içkide kutsal salınım,

bir yudum gitmek düşlere

bir yudum düşlerde kalmaktır.                                           

               Aynaları kırmadan

               aynaların içinden geçebiliyorsan,

               sâkînin sunduğu büyü de,

               büyünün salınımı da senindir.

 

Efendim?!

 

Bir nehrin akması işte

kendinden daha kendine!

                O suskun aşka,     

                o tutkulu, esrik dalgalar denizine.     

                 

Bir gece içsem, bir gece içmem.

Zemheride içsem, eyyam buhurda içmem.

Bir ömür içsem, bir ömür içmem.

 

Elbet doğanın da bir salınımı vardır.

Ona uyumdadır ustalık.

                 Akarsın akarsın kendine de,  

                 gördüm zavallı ben’i dediğinde

                 fırtınanın geleceğini bilir                

                 alırsın ya yanına

                 ıslığının alaycı mermilerini,      

                 böyle bir şeydir fakirin ustalık

                 diyeceği!

                 

Sâkî biliyor.

Bir yudum, bir yudum daha derken,

bırakır zamanı bir ağ gibi denize

düşlerin sönmemiş yıldızlarını,

yâri okşayan ay’ın her hâlini,

tövbelere gebe bırakan

gönül avcısı güneşleri

beklerim ağımda!

                Sâkî biliyor.

                Düğmeleri sıkı sıkı iliklenmiş

                yaşam olmaz. Yaşamın olduğu yerde

                ama olmaz. Usulca açar akşam kapısını              

                gelir tatlı rüzgârıyla rindlerin hınzır saati…   

                Yudumlar bir gece olur,

                bir mevsim olur, bir ömür olur!

 

Başım hoş olduğunda, sorarım gök otağımda:

Yolumuzu ışıtan bir fener midir devirdiğimiz kadehler,

yoksa mutluluk saçan bir ışık fırıldağı mı?

Ya hazzın doruğu son demler, yepyeni bir şafağı mı müjdeler? 

 

Efendim?!

 

Mete Demirtürk 

 

 

*Büyükannemi anmak için onun yanlış telaffuzunu kullandım.

 

Doğrusu: Eyyâm-ı bâhur