Şiir

insan kendini terk etmeden

aynadaki yalnızı gitmez bir türlü

dış gerçekten bir gölge gibidir

ara sıra uğrar

tozunu alır eskil düşlerin...

intiharlara yardım ve yataklık eder

ama bir türlü yakalanamaz

müstear kimliklerle dolaşır...

aynadaki yalnızı bilir insanın

cesur bir yürek

dünyaya eş bir genişliktir...

boşlukları iyicil tesadüflerle doldurur

dili kelepçeli çocuğa ses olur

dünsüz ve yarınsız bir rüzgâr

an’ın

suskun oyuklarından

hoyratça kopardığı ...

ölümde zaten

çokça sessiz harf var...

Josef Kılçıksız

Helsinki, 8.8.2013