Şiir
Aynadaki Yalnız

insan kendini terk etmeden
aynadaki yalnızı gitmez bir türlü
dış gerçekten bir gölge gibidir
ara sıra uğrar
tozunu alır eskil düşlerin...
intiharlara yardım ve yataklık eder
ama bir türlü yakalanamaz
müstear kimliklerle dolaşır...
aynadaki yalnızı bilir insanın
cesur bir yürek
dünyaya eş bir genişliktir...
boşlukları iyicil tesadüflerle doldurur
dili kelepçeli çocuğa ses olur
dünsüz ve yarınsız bir rüzgâr
an’ın
suskun oyuklarından
hoyratça kopardığı ...
ölümde zaten
çokça sessiz harf var...
Josef Kılçıksız
Helsinki, 8.8.2013