Şiir

Sen de mi şairsin üfürükçü rüzgâr!

Ezbere savurduğun sözcükleri

Bir bardağa koyup afiyetle içseydin keşke

Yerçekimsiz girdiğin mescitte

İpini koparıp uçmak kolay da

Dışarıya çıkar çıkmaz daha

Kendi benliğinden geçmekse

Serden geçmen kadar zordur

Sen ey hakikat saygısından yoksun vaiz

Sana yalancı bir dilde ettiğin her dua

Kalpten çıkıp akmıyorsa dudağa

Mideye indirdiğin her ç/alıntı söz

Bir türlü içime sinmez

Çünkü kelamın içe sinmesi inkılâp iledir.

Sen ey aklın namusunu kirleten

Yarattığın ‘süper karakterleri’

Süpermarkette şok indirimli satan

Meşhur yazar bozar takımı!

Her kim hakkını vermek için yazarsa bir k/işin/in

Her cümlesiyle yeniden kurar dünyayı

Aksine, kem küm ile vesvese edip

Yalana kasten çanak tutarsa eğer

Kurduğu her cinsi sapık cümlesiyle

Kalbimizi kırıp dünyayı yıkar gider başımıza

Bizim için kim yüce gönüllü

Ve zorunluysa
Son kırıntısına dek gerçekçi

Bir dost gibi içimizden geçsin istiyoruz

Namuslu işleyen bir usun ışığıyla arif

Ya da âşıkların kalp g/özüyle zarif

Olmalı ki bütün bir cihana feyiz

Katarak ilham verebilsin bize.

Evhamı ve yeisi bırakın.

Biz gün boyu tepemizde reis falan istemiyoruz.

Yeter ki hemen yanıbaşımızda

Çekirdekten yetişen bir usta olsun.

Aklın namusu bilmekse eğer kendini

Ne işe yarar silindikten sonra kişilik

Salya sümük ağlayarak müzik yapmak

Öyleyse dili uzun

Aklı kısa cücelerin

Teveccühünden uzak durun

Onlar ki Cizvit oyunlarıyla,

Hazret pozlarıyla bize çalım atarlar

Hâkim sınıfların, tiranların ağzından

Ne kadar içi boş, sığ ve kof laf varsa

Ondan ederler ağzımıza.

Onların sadece tencereleri var

Pencereleri yok ki onların

Yüz yılın kürsüsünden okusun bize hayatı

Yıkılmış bir dünyayı inşa edip yeniden

Adeta içimizden geçenleri okusun!

C e m a l Ö z t ü r k