Şiir

Artık sonlarıydı

Başlangıçta ne kadar da korkmuştuk

Bitiyordu işte

İkimizdik

ve sayıklayan dudaklarımız

Göğe gök kuşa kuş ağaca ağaç

Diyebiliyordu sessizce

Gözlerimiz vardı

Bakabiliyorduk ufka

Saf buluta

Doğan güneşe batan güneşe

Geceleri aya

El ele tutuşabilmek için

Ellerimiz de vardı artık

Sarılmak için kollarımız

Kavuşmak için umutlarımız

Özlemek için yüreklerimiz

Vardı

Bir kapıdan geçtik sonra

Alev alev yanan bir kapıdan

Dilimizde eridi söz

Gözümüzden aktı bebeklerimiz

Ellerimiz kurumuş ellerimizi

Kollarımız ölülerimizi sarıyordu

Artık

Nihat Ateş