Şiir
Büyük Göçün Sonu

Artık sonlarıydı
Başlangıçta ne kadar da korkmuştuk
Bitiyordu işte
İkimizdik
ve sayıklayan dudaklarımız
Göğe gök kuşa kuş ağaca ağaç
Diyebiliyordu sessizce
Gözlerimiz vardı
Bakabiliyorduk ufka
Saf buluta
Doğan güneşe batan güneşe
Geceleri aya
El ele tutuşabilmek için
Ellerimiz de vardı artık
Sarılmak için kollarımız
Kavuşmak için umutlarımız
Özlemek için yüreklerimiz
Vardı
Bir kapıdan geçtik sonra
Alev alev yanan bir kapıdan
Dilimizde eridi söz
Gözümüzden aktı bebeklerimiz
Ellerimiz kurumuş ellerimizi
Kollarımız ölülerimizi sarıyordu
Artık
Nihat Ateş