Şiir
YABANIL
Hiçbir tarih yazmadı yaşadıklarımı
Günler neydi koşmaktan başka
Acıya alışkındık, sabahımız bulanık
Sırtımızda yenilgilerin tortusu
Herkesi ürkütüyor yalnızlığımız
Öylece kalmışız bir kadının kokusuna değince.
Bunlar biriktirdiğimiz gökyüzü
Yalan olmuşuz şimdi hayatın tam ortasında
Toptu, tüfekti, ölümdü bizi yürüyen yollar
Nereye baksam aklımda anılar dövüşüyor
Gidenler kim bilir nerde, nasıl unuturum o ayrılığı
Kırık bir akşamdı, yeni başlamıştı kentteki yangın
Pencereler kumrusuz, kalanların ölüsü yol kıyılarında.
Üstümüze dökülüyor 'bu yapışkan karanlık'
Külün sonrasındayız, ama çaldığımız ıslık var
Üstelik seviyoruz içimizdeki sancıyı.
Şimdilik kaçak duygularda saklıyız, sen biliyorsun
Umut var içtiğin suda, ısısı geliyor göğsündeki güneşin.
Çocuklar yağmurla oyalanıyor, saçlarında serçeler...
Dünya 2016
Veysel ÇOLAK
Desen: Mısırlı ressam Şeyma Aziz
Bu sayfalarda yer alan okur yorumları kişilerin kendi görüşleridir. Yazılanlardan www.insanbu.com sorumlu tutulamaz.
Mete Demirtürk 24.04.2017
Usta işi bir şiir okumak büyük keyif. Teşekkürler usta ve teşekkürler sn. Nihat Ateş. Dahasını, sabırsızlıkla bekliyoruz...
Fahri Kumbul 24.04.2017
Şiirlere az yorum yapılıyor, ya da hiç yapılmıyor. Anlaşılması güç olduklarından mıdır acaba diyorum. Veysel Çolak bol ödüllü, eğitimli, tanınan bir şair; sanırım 40 yıldır yazan usta bir şair. Meslektaşları ve değerlendirenler tarafından "şiir dili oldukça kişisel ve güç anlaşılır bir temsilcisi" denmiş. Acı, yenilgi, yalnızlıkla başlayan; özgürlük umuduyla biten bir şiir bu.. İyi ki umutla sonlanmış. Anlaşılması güç bile olsa" şiir" başlıklı yazıları ayrı bir heyecanla açıyorum.