Şiir

Hey Sam,
o şarkıyı
bir daha çalma!

Unutulsun 

unutulmak istenen;

      bırak,                              

geçmişin suskun kollarına

toz bürümüş sayfalarına 

yaralar saran koynuna.     

Çalıp da ne yapacaksın Sam?

Zaman atlarıyla ağır ağır gelir,

kanatlarıyla uçup

gider.

Sırası gelen anılar da
biner belleğin yorgun gemilerine,            
belki de giderler                  

kaybolan gölgeler ülkesine!                                            

        Bir şarkıyla               

kimi yeniden yaşar rüyâsını,                                              

kimi hesaplaşır kendiyle!         

        Oysa

şimdi denen zaman vurur mührü!

Ve kapatsan gözlerini bir ah diyesi, 

sorar, neredesin? Kapına dayanmışken çıkmazlar,

kanatan kolpalar!                      

Hayır olmaz Sam, söyleme

bir daha?                                  

Nice geceler aşksız,

nice geceler

tutkuların batağından               

geçip gitmedi mi?

Ve beklenmedik an’ların kıvılcımları

aşk umutlarına,

yolunu şaşıran güneşler gibi 

gelmedi mi?

Ve sıradan ilişkiler,
(hak ettiğin budur dercesine)
yılları

tutsak almadı mı?

Geçip gittiler işte...

Ne olur Sam,

zamanda unutuş 

zamanda yok oluşların   

sisler denizi varken,

umutsuz bir aşkı,      

yeniden var etme!

Büyüsüyle ezginin,                            

dokunma uyuyan güzel hüzne,      

dokunma bir deli acıya!                    

      Üstelik,                              

her şey ben diyen gururun

karanlık dünyasında;             

düşlerinden

yüreklerin çağrısından

uzak kalmış şarkılar, 

bozulmuş eski bir şarabın

tortularını içiyormuş gibi    

kötü ederken beni!

Mete Demirtürk