Şiir

1968 GÜNLERİ

 

Çamurlu kaldırımda bulduğun

 

o yazısı turası silinmiş nikel para

 

denizin kumsala attığı

 

ağzı perdahlı cam kırığı

 

parmağına dar gelen nişan yüzüğü

 

düğmeleri kopmuş keten gömlek

 

güneşte sararmış defter sayfası

 

sahaflara sığınmış bir elyazması

 

bir evden sızan hüzzam faslı

 

bir akşam içkiden dönerken

 

terekende bekleyen borç senedi

 

sierra maestra, casa caramina, maspero yayınları

 

ışık alıp kararmış fotoğraf kâğıtları

 

sesi tarçınlaşmış kasetler

 

asfaltla gizlenmiş parke sokaklar

 

hasta yürek, hasta dişetleri

 

bilgisayarlı yuppiler parkalı militanlar

 

ve evvel zaman çocukları

 

açık denizde bulduğun son ganimet

 

kendine armağan saydığın bir eksik hayat

 

nasıl da hırpalamıştı çürümüş kenti.

 

Bir bahar tek başına ölmez, diyor

 

umur görmüş haneberduış şaman,

 

 birlikte götürür öteki mevsimleri.

 

 Gölköy, 23.8.1991

 

 

 

COMANDANTE CHE GUEVARA

 

 Bir kent var, dilimi konuşmayan

 

Comandante Che Guevara

 

Bir gece var, uykumu uyumayan

 

Comandante Che Guevara

 

Bir tezgâh var, bezimi dokumayan

 

Comandante Che Guevara

 

Bir kapı var, denize açılmayan

 

Comandante Che Guevara

 

Bir çatı var, gökyüzünden çok uzak

 

Comandante Che Guevara

 

Bir hayat var, ayağıma dar gelen

 

Comandante Che Guevara

 

Bir ölüm var, ölmekle bitmiyor

 

Comandante Che Guevara

 

Düşün son menzilinde bir durak

 

Comandante Che Guevara

 

Gölköy, 23.8.1991

 

Kapitalizm onun anısını turistik eşya yapsa da devrim tarihini değiştiremez.  “Che” Sierra Maestra’dan her an inebilir.

 

ÖZDEMİR İNCE

http://ozdemirince.com/ ’ dan alındı. Özdemir İnce’nin başka yazıları için de bu siteye girilebilir.