Şiir

basit yaşıyor ağaçlar

sular usulca akıyor

kendi uzaklığında yollar

eylemi kaynağına tıkıyor

içimize çöken karanlık

belirsizlik öldürür diyorum

boşlukta tuttuğumuz yer

kokuşmuş bir akıl oyunu

dışımızdaki varlığın düşü

soluksuz boğuluruz diyorum

göğ çöküyor başımıza

neye aldandık kime

iyi niyetlerin gecesidir yurt

ılık sabahların uykusu

yıldız işlemeli kepenek

aklımızın bitimsiz uğraşı

sözü oynatamıyor yerinden

kuşanamıyor boştaki ellerini

ilimizi ve sözümüzü diyorum

geç doğrulup kaçırdığımız

bozkırın ortasındaki umut

söküklerini dikebilir miyiz rüzgarın

yoksul bir ağacın altında ilkbahar

dağların üstünden akıyor bulutlar

iyiliğin ve doğrunun

güzelliğin ve sevdanın

parıldayan gözlerin büyüsünü diyorum

nasıl da geçirgen toprak

ne zaman kalıyor ne hayat

bozunan gözlerimizi diyorum

baktığımız yerde huzur yok.

Süleyman Sırrı Kazdal