Şiir

Bir gece

rüzgârla kucaklaşan birini gördüm

güvertede

gözleri sanki yoktu

elleri öyle alışkın boşluğa

belki asırlarca görmemiş sevdiklerini

bir gece

tepeden tırnağa hasret

bir gölge gördü beni.

Bir pusula

konuşsa da bazen

yönlerin eksik dilinden

söyleyemez her şeyi

anlatamaz

yola çıkmanın farkını demir almaktan

kavuşmanın vazgeçmenin

doğusunu batısını

gösteremez.

Bir liman

uzaklara çağıran kıyılar

hiçkimsenin gitmediği görmediği

büyük kanatlı deniz kuşlarını

hasat şenliklerinde çoğalan

insanlarını okuduğumuz

yasak kitaplar

dumanlı soğuk odalarında

gençliğimizin.

Bir defterin

bütün sayfalarında

aklıma çarpan rüzgâr

geceyi aldatıp

önüme düşen gölgeler

güverte pusula

liman

gözlerim sanki yok

ellerim öyle alışkın boşluğa.

Sinan Kutlu