Şiir
bir deri bir kemik

yollarımız rüzgarındır
bükülüp çöken gergin çöllerin
dağıldı gitti mor benekli atlarımız
altı üstüne geldi sokakların
kırık ışıkları kararıyor pencerelerin
yurtlarımız fırtınanındır
kendini yaralayan kara bulutların
ruhsuz çadırlarda kıpırdıyor gölgeler
alışılmış yapının merdivenleridir zaman
hırpalanmış yüzlerini öğütüyor geçmişin
her satırında dökülüyor büyük öğreti
kendi karmaşasında tuzlanıyor ırmaklar
tozlarımız yıldızlarındır
yaldızları dökülmüş yıldız ölülerinin
ulaşılmamış beklentilerimiz paslanıyor
kendi salgınında kararıyor yürekler
çocukları besleniyor büyük korkunun
dillerimiz bizim değildir
yakan yıkan ve yeniden kuran
asan kesen ve okşayan
hayat gibi sıcak sözlerimiz
bizim değildir
bir deri bir kemik yalnızlığımız
Süleyman Sırrı Kazdal
24.02.2021
Bu sayfalarda yer alan okur yorumları kişilerin kendi görüşleridir. Yazılanlardan www.insanbu.com sorumlu tutulamaz.
Sinan Kutlu 2.03.2021
Ellerine sağlık bu güzel şiir için. Zevkle okudum Süleymancığım.
mete demirtürk 2.03.2021
Sn. Kazdal şiirinizi keyifle okudum. "dillerimiz bizim değildir" dizesiyle başlayan son bölüm bence harika... Tebrikler...
editör 2.03.2021
değerli mete demirtürk'ün şiir hakkındaki olumlu bir yorumunu yanlışlıkla sildik. kusura bakmayın. çok sayıda spam yorum geliyor. onları silerken arada kaynadı. tekrar yorum yazarsa bir zahmet, seviniriz. saygılar.