Siyaset

Emperyalizmin ‘süreç’ diye bize yutturmak istediği: Ülkenin bölünmesi. Bu apaçık ortada.

Apaçık ortadaki bu gerçeğin, kendini sol sanan, sol olduğu savını öne süren kesimimizi herkesten çok ilgilendirmesi gereken bir özelliği daha var:

Emperyalizm Ortadoğu’da kendine bağımlı büyük bir kukla devlet kurma çabasında.

Suudi Arabistan’dan ve İsrail’den sonra üçüncüsünü… En büyüğünü.

Solcularımızın büyük çoğunluğunun sandığı gibi bağımsız değil, yalnızca Türkiye’den bağımsız, ama emperyalizme bağımlı bir devlet, kurulmak istenen.

Bu devletin kurulması başarılırsa, Avrasya’nın geleceği, kaç yüzyıl süreceği kestirilemeyecek büyük sömürünün sürmesi için dayatılan acılarla dolu bir karanlığa girmiş olacak.

Bu da, bilinmesi, sezilmesi öyle ahım şahım zekâlar, kitaplar dolusu bilgiler gerektirmeyen bir gerçek.

Böyleyken, emperyalizmin ‘süreç’ dediği yıkımın ve yeniden kuruluşun olmazsa olmaz bileşenleri var. ‘Süreç’in bugün anımsatmak istediğimiz bileşeni: Sol. O solun hiç hoşuna gitmeyecek ama gerçek adıyla söylersek de: Türk solu. 12 Eylül’den sonra kendilerine benimsetilen adıyla, Türkiye solu. Ama Kemalist sol değil, Marksçı sol.

Marksçı sol yeniden biçimlenip ortaya salınmadan önce Türkiye’de yasaktı. Çünkü Marksçı sol da antiemperyalist ve ulusalcıydı. O zamanlar o güzelim ulusalcılık sözcüğü de yoktu ve düpedüz milliyetçilik derlerdi. Açın 12 Eylül öncesindeki Marksçı solun yazılarını, söylediklerini, milliyetçiliği ırkçılara bırakmamak için nasıl savunduklarını ve Türkiye milliyetçiliğinin antiemperyalizmden başka bir şey demek olmadığını nasıl anlatmaya çalıştıklarını görürsünüz. En hızlılarından olan eli silahlı Mahir Çayan’ından (Bütün Yazılar), Türkiye İşçi Parti’li ve silaha bulaşmamış edebiyaçı-eleştirmen Fethi Naci’sine değin (Yön dergisi yazıları)…

Ne olduysa 12 Eylül’den sonra oldu. Önce Türk’ü bile Türklüğünden soğutacak mide bulandırıcı ölçüde bir etnik Türklük-Türkçülük dayatıldı. Sonrası kolaydı. Böylece Türklük, bütün olumsuzlukların sorumlusu yapılabildi.

Ulusalcılık bundan üzerine düşen büyük payı aldı, Marksçı solun gözünde ‘tu kaka’ edilmesi sağlandı, polisin terör listesine bile alındı. Ulusalcılık polisin terör listesine alınırken, yolunu şaşırmış solun “Ne yapıyorsunuz, o her şeyden önce bir düşüncedir, düşüncenin örgütlenmesini nasıl terörizmle suçlarsınız?” demek için gıkı bile çıkamadı. Düşünce suç sayılırken gıkı bile çıkamayacak ölçüde aklı çarpılmış bu sol, otuz yıldır ülkeyi kan gölüne çevirmiş bölücü-işbirlikçi örgütün yaptıklarına terör, yapanlarına terörist diyemeyen soldu. Emperyalizmin efendiliği ve yönlendirmesi altında beslenip büyütüldüğünü yadsımadığı etnik Kürt ayrılıkçılığına ‘Kürt hareketi, Kürt siyasal hareketi, Kürt ulusal hareketi’ gibi saygınlık içeren adlar vermekte hiçbir sakınca görmeyen bu sol, “ırkçı-Türkçü pantürkist hareketlere niçin ‘Türk hareketi,  Türk siyasal hareketi, Türk ulusal hareketi’ denmediği” sorusunun gösterdiği çelişkiyle yüzleşmeyi bir türlü göze alamamakta da direten soldu. Emperyalizm, bölünme sürecini solun aldatılmış desteğiyle yürütebilmek için, bölücü örgütü sol görüntülü tasarlamıştı. Bunun için Türk solundan, kendine zararsız bir sol yarattı. Bu yeni sol, Genetiği Değiştirilmiş Organizma gibi, GDO’lu bir soldur.

Bu yeni sola göre emperyalizme karşı çıkmak, çağdışı kalmaktır, 1940 model solculuktur.

Bu yeni solun kendini antiemperyalist, yurtsever sanan bir kesimi de vardır ama, onlar da ulusalcılık karşıtı olduklarından antiemperyalistlikleri işe yaramaz hale getirilmiştir. Fakat kendileri bunu ya görememekte ya da görmezlikten gelmeyi seçmektedirler. Bu kesimin iddialı görüntülü yurtseverliklerinde ülkenin doğusu sanki yurtları değildir. “Senin yurdun doğuya doğru nereye kadar uzanıyor, Konya’nın doğusuna ya da Kayseri’nin doğusuna kadar mı?” diye sorsanız, apışıp kalırlar. Yurtseverlikleri nasıl bir yurtseverlikse, onlara göre Hakkâri’nin, Diyarbakır’ın, Van’ın yurttan koparılacak olmasına seyirci kalmak, yurtseverlikleriyle hiç mi hiç çelişmez.

GDO’lu bu yeni sola göre, emperyalizme karşı bağımsızlıkçı Türk ulusalcılığı terörizmdir, Ergenekonculuktur, Türkçülüktür, ırkçılıktır, vahşiliktir. Kürt ırkçılığı kansız, çağdaş, temiz, iyi, terörden uzak, ‘yeme de yanında yat’ türünden, masumluk anıtı bir ulusalcılıktır, GDO’lu solculuğumuzun biricik gözdesidir.

Bu GDO’lu sola göre Mustafa Kemal, çağdaşlaşmayı halka hazır verdiği için, halkın laiklik, kadın hakları, çağdaşlık gibi ilerlemelerin değerini bilmeyişinden sorumludur, zaten kendisi de “asimilasyoncu bir laikçi”dir.

Bu GDO’lu sola göre, anaokulunda üç beş yaşlarındaki kız çocuklarına başörtüsü, erkek çocuklarına takke giydirilmesinde, öyle hemen birleşip örgütlenip karşı çıkılacak bir durum yoktur; her gün papağan gibi ya da tespih çeker gibi “Komünizm gelecek, dertler bitecek. Komünizm gelecek, dertler bitecek” tümcesini yinelemek ve buna inanmak, herkesi bu inanca çağırmak yeterlidir.

GDO’lu bu “Yeni Sol”cu arkadaşlarımızın düşünüşleri, yurtseverliklerindeki ağır çelişkileri göremeyecekleri biçimde bulandırılmış, karartılmıştır.

Emperyalizmin “Büyük Ortadoğu Projesi” de dediği yıkım ve yeniden düzenleme tasarımının en önemli bileşenlerinden biri, artık emperyalizm karşıtlığı da, Marksçılığı da sözde kalmış olan bu GDO’lu soldur.

Tarih önünde bu yer tutuşun ağır sorumluluğundan kurtulmak isteyen Marksçı solcular, ne zaman gözlerini açacak, bu ağır uykudan ne zaman uyanacaklar?

Hürriyet Yaşar