Siyaset

Azgelişmiş ülke ulusalcılığı solculukla çeliştirilmeden önceki yıllarda yetiştim –ki bu çeliştirme de emperyalizmin Türkiye’de başardığı saptırmalardan biridir.

Bizim öğrencilik yıllarımızda düzenin egemenlerinin ‘komünist’ diye damgaladığı öğretmenlerimiz, öğretim üyelerimiz, cumhuriyetin KİT’lerini (Kamu İktisadi Teşebbüsleri) “egemen sınıfların baskı aracı olan devletin, solcuyu hiç ilgilendirmemesi gereken kuruluşları” olarak değil, bu ülke halkının bağımsızlığını güçlendiren ulusal değerler olarak anlatırlardı. Batı’nın yabancılaştırma aşılarıyla solculuğun TC düşmanlığı sanılması sağlanınca, solcunun KİT duyarlılığının da KİT umursamazlığına dönüştürülmesi başarıldı.

12 Eylül’den sonra başlatılan peşkeşin ilk uygulayıcısı olan işbirlikçi sivilin “zarar eden KİT’leri satmak gerekir” biçimindeki saçma sapan mantığı halka yutturulurken solcunun şaşırtılıp susturulması için gerekliydi bu KİT duyarsızlığı. Kendi ulusal devletine yönelik her türlü bilinçten soyutlanmış bir düşmanlık solcuda yerleştirilmeden gerçekleştirilemezdi dışarıdan tasarlanan yıkım. (Burada, emekçi sınıfların devletini kurmak için kaçınılmaz olan ilerici-solcu-devrimci yıkımdan değil, yıkımdan sonrasını solcunun umursamaktan vazgeçtiği –böylece her şeyden vazgeçtiği– ama emperyalizmin güdümünde solcuyla birlikte yürütülen yıkımdan söz ediyoruz.)

Evet, Türk özelleştirmesinin her aşaması, –bir  ayağı Kürtçülükle yürütülen– yıkımın, çökertmenin ekonomik-toplumsalcı dayanaklarına yapılan vuruşlardır. İkisi de, postal zoruyla 12 Eylül faşizmi oturtulduktan sonra uygulamaya kondu, 1980’lerin ortalarına doğru.

Boşuna değildir bu çökertme tasarımının yürütücülerinden birinin, “federalizm” diye, öbürünün (özelleştirme yasasını meclisten geçirdikten sonra) “son sosyalist devleti yıktık” diye inciler yumurtlamaları.

Böyle özlü sözlü itirafların bile solcumuzu aydıramayışı, Türk solunun bağışlanmaz aymazlığının göstergelerindendir.

Küreselleşme masallarıyla emperyalist aşısını yemiş Marksçı solcuyla çok derdimiz var da, bugünkü derdimiz işbirlikçi Kürtçü’nün ardına takılması ya da ona karşı umursamazlığı değil, özelleştirme karşısındaki duyarsızlığı, eylemsizliği, dut yemiş bülbüllüğü.

Tartışırken diyorlar ki, “şu dergimizde şu şu yazılar var, bu gazetemizde bu bu haberler var, sen bilmiyorsun.”

Benim bilmeyişimin, şu şu yazılarla bu bu haberlerin yetersizliği, gönülsüzlüğü nedeniyle olduğunu da onlar anlamıyorlar da, bunları geçelim, şu şu yazılarla bu bu haberlerin varlığını onların özelleştirmeye ‘karşı duruşları’ olarak ‘olmuş’ sayalım.

Haziranın üçüncü haftasından, alın size bir özelleştirme haberi daha… Yine ülkenin gözbebeklerinden biri: Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı. Kendisine bağlı her biri ayrı dev olan TÜPRAŞ, Petrol Ofisi halledildi ya, sıra ana kuruluşa geldi.

Niye mi solcunun TPAO’yu, solcu olmayanlarla birlikte savunmayı içine sindirmesi gerekiyor?

Lenin emperyalizme karşı neden Mustafa Kemal’in yanında olduysa onun için. Mustafa Kemal’den sonraki Türkiye’nin emperyalizme karşı neden 1950’lerin İran ulusalcısı Musaddık’ın yanında olması gerekiyor idiyse onun için. Neden 2000’lerde Venezüella önderi Chavez’in emperyalizm karşıtlığının yanında olmak gerekiyor idiyse onun için.

İsmail Cem’in Kemal Derviş takımıyla arkadaş olmadan önceki döneminde yazdığı Türkiye’de Geri Kalmışlığın Tarihi adlı kitabında, Batılı petrol şirketlerinin şimdi Türkiye’den koparılmak istenen yerlerde açtıkları kuyuları “burada petrol yok” diye diye kapattıktan sonra TPAO’nun o kuyularda petrol bulmasının örnekleri yazılı olduğu için.

Fakat Marksçı solcu cılız sesle de olsa, “biz özelleştirmelerden yana olmadık, özelleştirmelere hep karşı olduk” diyor ya… Özelleştirme karşıtlığının kaçınılmazlığını Marksçı solcuya anlatmak için örnekleri artırmaya gerek yokmuş gibi görünüyor bu durumda.

İşte TPAO’nun özelleştirilmeye kalkışılması sizi bekliyor karşı çıkmanız için. Ama öyle âdet yerini bulsun diye, ayıp olmasın diye, dostlar alışverişte görsün diye değil… Gönülden… İstekle… Canla başla…

Hele hele… TEKEL’de yaptığınız gibi, “KİT’ler işçi yatağı, işçi özelleştirmeye karşı direniyor, solcunun da işçinin yanında olması gerektiğine göre, biz de solcular olarak orada olalım da ‘yoktu’ demesinler, hem belki oradan işçi yoldaş da kazanırız” yaklaşımıyla hiç değil.

Tersine… Daha yukarıdan bakışla emperyalizmin çökertme tasarımını görerek ve o KİT’in işçisi bile uyanmadan önce, onu da uyaracak antiemperyalist yurtsever bilincinin uyanıklığıyla TPAO işçisine yaklaşıp onu da harekete geçirecek bir özelleştirme karşıtlığında işçiye, halka önder olarak… Fakat bunun için o işçiye Marksçı-komünist kimliğinizle gitmenize gerek yok. O kimlikle çelişmeyen yurtsever, antiemperyalist kimliğinizle gitmeniz gerekli ve yeterli.

Var mısınız, yok musunuz, görelim.

Yanıtı biliyoruz da…

Yazmamış olmayalım da, tartışma tarihte eksik kalmasın istedik.

 

Marksçı solcu, karaya ak, aka kara demesine neden olan emperyalist aşısını kanından temizlediğinde, bu tartışmalarımızı ve ayrılıklarımızı da geride bırakmış olacağız.

Umut umuttur. <>

Hürriyet Yaşar