Siyaset

Son Facebook Paylaşımlarım

Kaan Arslanoğlu

GİTTİİİİİ… LAİKLİK ELDEN GİTTİİİİ !..

Kızlarımız dünya şampiyonu oldu diye herkes bayram yapıyor. Oysa korkunç bir şeyi gözden kaçırıyorlar: Bizim kızlar her dalda altın madalyaları kapıp duruyorlar ammaaa… Bunlar kız kıza spor yapıyor, dikkatinizi çekmiyor mu? Voleybol takımımız da öyle. Kız voleybol takımı. Kız - erkek karma takım değil… Laiklik elden gidiyor…

Bunu bir taş olarak almayın lütfen. Ben de sevindim şaka yapıyorum. Bazı yobazlar çıkıp çeşitli konularda abuk sabuk laflar etmiyor değil. Bunlar rahatsızlık verici. Ama emin olun ona direnen mi diyelim, onu kışkırtıp güçlendiren mi diyelim.. karşı cereyan daha güçlü ve en az onun kadar sinir bozucu.

Geçen ay “kapalı çarşaflı kadınlar var ama yüzbinlerce kadın da donla dolaşıyor” demiştim. Sen misin güya abartan… Bunu dedikten iki gün sonra Bağdat caddesinden geçiyorum.. Bir kızımız resmen donla, evet beyaz donuyla ve küçük mavi sütyeniyle yürümüyor mu! Tüm caddeyi mağrur adımlarıyla arşınlanlayarak onurlandırdı ve gayet doğal bir havadaydı. Mamafih mini mini şortlu, büstiyerli kızlar onu birbirlerine göstererek kıkırdaşıyor, süper mini etekli bazı bağyanlar da “böyle şey mi olur” gibisinden surat asıyorlardı, fekat büyük çoğunluğun olayı gayet olgunca ve normal karşıladığı açıktı.

Dün akşam da baktım, muhalif kanallarda “laiklik elden gidiyoooor” programları devam ediyor. Siyasi ekmek kapısı. Ama saftirik taban için bayat küflü ekmek. Muhalefetin liderliğini para babaları oligarşi yapıyor, kadrolarını tuzu kuru orta sınıflar oluşturuyor. Paranın sermayenin muhalefeti, iktidarı olmaz, laiki anti-laiki olmaz… Bunların hepsi iktidardır. Ya din sömürücüsü ya da din tepkisi sömürücüsüdürler. CHP de bir mezhebin siyasal İslam'ı değil mi zaten…

TÜRKİYE KÖTÜ YÖNETİLİYOR…

Çok uzun zamandır böyle ne yazık ki. Fakat ben bile 2018’de İnce kaybettiğinden beri bu muhalefetin iktidara gelmesini istemiyorum. Cumhur’un en büyük şansı bu. Ekonomik, hatta siyasi anlamda iktidardan önemli oranda pasta verilen muhalefet öyle kötü ki… Millet, düşman ülkeye bile öyle bir iktidar dilemez. Bir yandan faşizmden, diktatörlükten figan ederken, ağır seçim yenilgisinin hemen ertesi günü yerel seçimleri hedef koydular. Kendilerini en ufak gözden geçirmeden yine rant hesabına girdiler. O derece samimiyetsiz bir muhalefete dünyada az rastlanır ki… AKP’nin en önemli garantisi. Muhalefet aslında kendini iktidarda hissediyor, bir bakıma durum da öyle. Oligarşinin, zenginliğin iktidarı muhalefeti olmaz, onlar hep iktidar.

Peki AKP bu şansı iyi kullanabiliyor mu ülke yararı için? Bu bir şans değil, kendinin de sorumlu olduğu bir şanssızlık aslında. Ama zaten hayır. Bazı konularda iyi yönetiyor, bazı konularda vasat, ancak ekonomi başta olmak üzere çoğu konuda berbat. Ekonomi işinin salt maliye, para, hesap işi olduğunu sanıyorlar. Oysa meselenin yarıdan fazlası kültürel. Nasıl kültürel? O kültüre daha az buçuk yakınlaşmamışlar bile ve o yüzden nasıl anlatayım! Yani anlatsam da anlaşılacağını sanmıyorum. Tek bir ip ucu vereyim. Lüks ve ihtişam içinde yaşamayı güçlülük göstergesi sanıyorlar; oysa bu kofluk göstergesidir.

Ha… Bu millet daha fazlasını hak ediyor mu? Kendimi de içine katarak söylüyorum: Kılıçdar’a oy vereni, Erdoğan’a oy vereni, ortada kalanıyla… Bu yönetim düzeyini bile hak etmiyor.

TÜRKİYE’DE FAŞİZM VAR MI?

Balık hafızayla malulüz, gündelik boş laflarla o gazdan bu gaza koşuyoruz. Dün söylediğimizi bugün unutuyoruz, değil ki 10-20-50 yıl öncesini hatırlayalım. Gençliğime ve oradaki tartışmalara bir göz atayım:  İŞKENCE… 90’lı yıllar sonlarına dek poliste işkence çok sıradan bir uygulamaydı. Genç siyasi dönemimizde gözaltına alınma normal yaşantımızın bir parçasıydı. Şahsen 12-13 kere (tam sayıyı hatırlamıyorum) gözaltına alındım. Tekinsiz bir semtte dolaşma, afiş asma, bir yerde olay önlemi, okulda kavga çıkması.. her şey gözaltı nedeni olabilirdi. Bazen fiske yemezdik, bazen bir araba sopa yerdik, ağız burun dağıtmacasına… Emniyetçi arkadaşların bu konuda bir standardı yoktu. Ama bunu işkence bile saymazdık. Polis normal görevini yapardı, biz de normal görevimizi yapardık ve sonuçlarından yakınmazdık… Üstelik ne kadar sopa yemişsek o kadar iç huzuru duyardık, demek ki doğru yoldayız anlamında. Gerçek işkence ki süresi 48 saatten, 15 güne, sonra da 45 ve 90 güne çıktı… O bambaşka metodlarla gayet bilimsel ve sistematik uygulanırdı. Bu konuda iyi bir standart yakalanmıştı. Öldürmekten sakat bırakmaya kadar netice verebilen, pek çoğumuza birçok kez hayat deneyimi kazandırılan yaygın bir uygulamaydı. Nezaret şartlarını şimdi anlatsak herhalde kötü bir kurgu film senaryosu kabul ederler. Gözaltı ve nezaret her koşulda kötü bir şey ama şimdiki şartlar o zaman uygulansa bunu beş yıldızlı otel hizmeti sayardık.

ÖRGÜT… Komünizm propagandasının cezası beş yıldan başlardı. Komünist örgüte yazılmak en az 5-6 yıl, az bir sorumlu göreviniz varsa 7-8 yıl. Derneklerin hepsi kapatılır ve sorumluları ağır cezalar alırdı. Devrimci örgütlerin zorla yasadışına itilmesi kanuni bir normal uygulanmaydı. PROPOGANDA… Tüm sol yayınlar kısa süre sonra kapatılır, başka adlarla yayınını sürdürdü. Bildiri dağıtırken, afiş asarken sivil siyasi düşmanlarınızca kurşunlanmanız işten bile değildi. Yalnızca propaganda yapmaktan ötürü binden fazla insan öldü karşılıklı cephelerden.  Hatta “sol” içi propaganda kavgalarında onlarca solcu öldü. 2000 başlarına dek süren yüzlerce faili meçhul cinayete hiç girmedik bakın.

FAŞİZM TARTIŞMALARI Kİ… EN İLGİNCİ BUDUR: Ortam aynen böyleyken… Türkiye’de faşist diktatörlük olduğunu yalnızca bizim grup iddia ederdi. “Faşizme Ölüm Halka Hürriyet’” derdik. Bir büyük kesim sol örgütler “gizli faşizm” var… derdi. Henüz açık faşizm yok. Çünkü parlamento var… Yasaklansa da gazete çıkarabiliyoruz… Ölsek de propaganda yapabiliyoruz… Başka büyük bir kesim (SOVYET RUSYA YANLILARI)… Türkiye’de faşizm yok, faşizmin tırmanışı var.. derlerdi. O yüzden bunların sloganı ‘Faşizme Geçit Yok!” idi. Yani halen demokrasi var ama, faşizm tehlikesi de var !!! Ve bunların en büyük örgütü TKP o günün kanunları gereği yasadışı gizli örgüttü !

O zamanları yaşamış on binlerce kişi halen hayatta… Üstelik birçok sol yapıda veya yayında yönetici, lider konumdalar. Ve bunlar AKP faşizminden bahsediyorlar! AKP faşizmi diye bir şey gerçekten vardı, ama en şiddetli zamanı FETO’nun tüm ipleri elinde tuttuğu 2007- 2014 yılları arasıdır. Ergenekon davaları dönemi. Şimdi AKP faşizminden bahsedenlerin önemli bir bölümü (tüm o liberaller) o zaman Türkiye’ye gerçek demokrasi geliyor diye bayram yapıyorlardı. 

Bugüne gelirsek… Bence Türkiye’de demokrasi azlığı değil fazlalığı var, en kötüsü bu konuda standartsızlık var. Çetin Doğan ve bazı generallerin hapiste olması, Osman Kavala ve Gezi davası hükümlülerinin hapiste olması, Merdan Yanardağ’ın tutuklanması… Hiçbirinden siyaseten hoşlanmam. Ama karşı çıktığım ve bence standartsız, hukuka politik baskı sonucu ortaya çıkan aşırı uygulamalardır. Bu ve benzeri az sayıda örnek dışında adalet sisteminde aşırı cezalandırıcı değil, suçluları, kanun boşluklarından yararlananları kayıran bir haksız gevşeklik hüküm sürüyor.

Medyada ve sosyal medyada yalan terörü altındayız.  Hakaret etme, küfür etme, can kaybıyla sonuçlanan yanlış bilgileri yayma hak değil, suç olmalı; ama Türkiye’de bunlara büyük bir özgürlük var. Çok daha vahimi devlet terörle bağlantılı partileri kapatmıyor, bunlar seçime giriyor ve dahası devlet hazineden yüz milyonlarca lira bunlara yardım yapıyor. Seçimde hezimete uğrayan muhalif partilerin liderleri istifa etmek yerine hemen ertesi gün bir sonraki seçimi konuşmaya başlıyor… O yüzden Türkiye’de demokrasi yokluğu bir gerçekse… her şeyden önce böyle bir demokrasi laçkalığı yüzündendir, biline.

HER ŞEY SİYASET…

İki haftadır siyaset yazmıyorum. Eksikliğini de hissetmiyorum. Birkaç defa bir kaç konu üstüne yazayım diye niyetlendim. Bana çok gereksiz göründüler. Bunun nedeni siyasetin esasen gereksiz ve boş bir şey oluşu değil. Dünyada ve bizde giderek o hale gelmesi.  

Bir de siyaset yaparak bir şey değiştiremiyorsunuz. Çok ama çok az kişiyi çok az değiştirebiliyorsunuz. Pek çok kişi durmadan siyasi paylaşım yapıyor. Buradaki amaç da bir şeyi ya da kendini değiştirmek değil. Ben şu kamptanım mesajını vermek. O yolla saygı sevgi tazeleyip kendini manen güçlü hissetmek. Benim siyasi paylaşımlarım ise tam tersi sonuç veriyor… :)    

Sorun her şeyde gelip insan niteliği sorununa dayanıyor. İnsan BU’dur-a gelip dayanıyor. İnsanlar eğer siyaseten sizİ kendilerine yakın hissetmiyorlarsa… İsterseniz evrenin şifresini bulup yayınlayın… İlgilenmiyorlar. Zaten siyasetin anormal derecede koflaşmasının nedeni de bu. Fikirsel ve fiziksel üretimin, kaliteli insan ürünlerinin değerinin kalmaması…

Yine de boş verecek değiliz tabii. Bir şeyler üretmeye, arada siyaset yazmaya da devam edeceğiz. Bir de artık şunu yapmamaya ya da az yapmaya çalışacağım: İnsanları eleştirmeyi… Bundan yararlanmıyorlar, aksine daha da kötü oluyorlar. Sanırım bunun yerine “işin doğrusu şudur, güzel olan budur” gibi bir tarz tutturmak daha uygun. Alan alır.

Kaan Arslanoğlu