Siyaset

8. ve SON MADDEYİ yazının başına koydum (1.5.2019- 09.20):

8- İSTANBUL SEÇİMİ İPTAL EDİLİRSE NASIL OLUR, EDİLMEZSE NE OLUR?

İstanbul seçiminin akıbeti bu sezon kimin şampiyon olacağı kadar belirsiz hale geldi. RTE seçimin iptalini gerçekten istiyor mu? İstese de ona rağmen aksi karar alınabilir mi? YSK bağımsız mı? AKP-MHP arasında karar ayrılığı var mı? “İktidar” tarafı bazen öyle ikircikli ifadeler kullanıyor ki… İnsanın aklı karışıyor. Fakat kafaları asıl karıştıran muhalefet kanadından önemli birçok yazar ve siyasinin görüşleri. Seçimin iptal edilmeyeceğinden gayet emin gibiler! Neye dayanarak? AKP-CHP koalisyonu hayaline şimdiden yeşillenenler de çok.

Kendi tahminimi burada belirtmeyeceğim. Çünkü aşağıda anlatmak istediğim önemli birkaç noktaya dikkati dağıtacak. Onun yerine her iki olasılığı da kısaca irdeleyelim.

Seçim İptal Edilirse Ne Olur? Kötü olur. Birkaç ay daha bu zehirli seçim ortamını solumaya devam edeceğiz demektir. Her iki yaklaşık yüzde ellilik kanatta da akıl ve vicdan yerlerde sürünüyor. Hangi gerçeği anlatmaya çalışsak tek bir kısa cümlecikle… “Bu Perinçek’in görüşü” diyerek sorunu “çözen” kısa devreli yığınla insan... AKP ne kötülük yapsa bunu iyilik gibi görmeye şartlanmış kitleyle güya dalga geçiyor. Her iki taraf da yalanda birbiriyle yarışıyor. Seçim bu kültür sefilleşmesini artırmaya devam edecek.

Bu seçimde birileri İmamoğlu’nun kazanması için büyük gayret gösterdi. Öyle anlaşılıyor ki aynı çevreler seçim işleyişinde de bir takım oyunlar oynamışlar. Gerçi bunda da asıl sorumluluk, madem olağanüstü yetkilerle donanmışlar ve iktidardalar, AKP’dedir. Mesela MİT yine mi uyudu? Hem bunun hem de 18 yıldır yapılan seçimlerdeki tüm şaibelerin azcık hatırına, sonucun sineye çekilmesi gerekirdi. AKP zaferle çıktığı seçimlerde önemli bir usulsüzlük yaşanmadığını iddia edecektir. Peki FETO’nun AKP tetikçiliği yaptığı dönemlerdeki seçimler de mi aktır? Bunu da savunabilirler mi?

Seçim iptal edilirse AKP seçim meşruiyetiyle ilgili üstündeki kuşkuları katmerleştirir. Bu iyi mi olur kısa ve orta vadede, kötü mü olur, bilemiyorum. Yeni seçimde AKP kazanmak için her türlü tedbiri alacaktır. Fakat asıl (düşük olasılık) seçimi kaybederse çok ciddi bir darbe alır.

Seçim İptal Edilmezse Ne olur? İyi olur. İmamoğlu’nu icraat başında görürüz. Ve olumlu, olumsuz yanlarını yaptığı işlere göre değerlendirme olanağımız artar. Bazı şeyleri doğru mu söylemişiz, yanlış mı, sınarız. Toplum olarak geçici de olsa biraz rahatlar ve nefes alırız. Binali Yıldırım’ın kazanması AKP’liler dahil büyük çoğunluğa iyi gelmeyecektir.

SON SÖZ: Siyasette tahmin yapmak ve “gerçeği” göstermek… Her ikisi de çok zor işler. Gerçi tahminlerim ve belirttiğim gerçekler, hayat tarafından çok büyük oranda doğrulanıyor. Ve gerçi bundan ne okurlarım memnun ne ben memnunum. Ben memnun değilim, çünkü doğru çıkan her görüşüm insani yozlaşmanın arttığı temel gerçeğini de doğruluyor. Okurlar ve muhalif taban da memnun değil. Çünkü onlar görüşleri, tahminleri sıklıkla yanılan başka yazarları tercih ediyor. Çünkü büyük çoğunluk için “doğrular ve gerçekler” hiç önemli değil; kendi arzuları, beklentileri, duyguları, tarafgirlikleri önemli.

Bu son söyleyeceklerim de sonuçta bir görüştür, tahmine, olasılık hesaplarına dayanır. Yanılma payı vardır ve keşke yanılsam. Diyeyim:

Bu iktidardan çok bıktık ve ondan kurtulmak istiyoruz. Ancak iktidara en büyük gücünü başta CHP olmak üzere muhalefet veriyor. Geçmiş bir tarafa… Son 3-4 yıldır bunu iki yolla yapıyor: BİR: Şu anda iktidara haklı olduğu tek noktada, PKK-HDP’ye karşı mücadelesinde büyük bir meşruluk zemini kazandırıyor. CHP bunu HDPleşerek yapıyor. HDP karşıtlığım “doğrucu Davut”luğuma dayanmıyor. O da var. Bu çok ciddi bir ahlaki sorundur. Ama asıl neden siyasidir. Muhalefetteki insanlar HDP ile birleşirsek kritik eşiği aşar, iktidarı deviririz diye düşünüyorlar. Bense tam tersini savunuyorum. Sırf bu nedenle o kritik eşiği aşmanız çok güçtür. İKİ: İktidara desteğin, daha doğrusu muhalefetin iktidarla ortaklığının görünmez tarafı. Ama asıl ekonomik temeli. Muhalefet her kademede rantı iktidarla paylaşıyor. Daha doğrusu mamalanıyor. CHP’nin eline geçen büyük belediyeler mamalanmayı artıracaktır.

AKP 2023’e dek dayanacak mı, zayıflayacak mı, aksine gücünü koruyacak, hatta artıracak mı? AKP-CHP adı konulmamış koalisyonu gerçekleşecek mi? Bunları zaman gösterecek. Büyük olasılıkla AKP birkaç yıl daha idare edecektir. Düşerse ülke ve halk için bundan iyisi mi kötüsü mü olacağı hâlâ çok belirsizdir. Yeni iktidar HDP-PKK’yı zararsızlaştırıbilecek midir mesela? En önemli konu.     

Olumlu bir şey de söyleyelim: İktidar ve muhalefet bileşenleri tek tek ele alındıklarında berbat görünüyorlar. Ama artı ve eksileriyle Türkiye toplamında değerlendirildiklerinde o kadar da kötü bir tablo çıkmıyor ortaya. İdare edip gidiyoruz. Çıldırmanın eşiğindeyiz, fakat henüz çıldırmadık. İyi şeyler de az değil. Hâlâ umutlanmak için neden var.

1- Ülke muhalefetinin ortalama düzeyi neyse İmamoğlu da bu düzeyin yeni lideri. Mücadelesiyle sivrilen değil, atanmış bir lider. Ondan bir Chavez, Maduro, Morales, Castro duruşu beklemeyin. O liderler Latin Amerika’nın köklü sol, anti-emperyalist mücadele geleneğinin ürünü. Direngen bir halkın ortaya çıkardığı kadroların liderleri. Onların söylemleri başından beri anti-oligarşik, anti-ABD söylemler. Bizler ise çıkarsak çıkarsak Muharrem çıkarabiliriz, Ekrem çıkarabiliriz. Bunların söylemleri ise en çok anti-Antrikot olabilir. Çünkü bizdeki az buçuk anti-emperyalist bilinci 80 darbesi ve sonrasında da HDPcilik aldı götürdü.

Muhalif tabanın her kesiminde.. komünistinden ulusalcısına.. Batı hayranlığı, kapitalizm aşkı yoğun. Celladımız ABD’den kurtarıcılık beklentisi saklanmaz pervasızlıkta. Artık siyasi liderleri de, medya ileri gelenlerini de doğrudan ABD seçiyor. Tayyip Erdoğan da ABD onayından geçip başa geldi. Ama son yıllarda ABD’ye posta atabiliyor. ABD mühürlü, inşaat oligarkı İmamoğlu şimdiden bunu yapabilir mi? Çok zor! Yanılt bizi İmamoğlu… ABD’nin ülkedeki, bölgedeki operasyonlarına bir kez olsun diş göstersin… Göstermelik de olsa… Tamam.. O zaman hiç değilse geçici olarak benim de liderimdir. 

2- Okurlarıma, arkadaşlarıma ne kadar teşekkür etsem az. Ne önersem uymadıkları, görüşlerime burun kıvırdıkları, fikirlerimin yaygınlaşmasını engelledikleri için. Böyle yapmasalar hem kendilerini tehlikeye atacaklar hem de beni riske sokacaklar. Şakası yok. Siyasi mücadele bu. Hapse düşmek var, daha kötüsü ölüm var. Rahatımı sizlere borçluyum. Allah sizlerden razı olsun!

Peşinden gittiğiniz siyasi liderler iyidir. Sevdiğiniz yazarlar güzeldir. Onların iktidara karşı çizgisi az risklidir. Ülke için değil, sizler için. Herkes önce kendini sağlama almalıdır. Ülke yansa da akıllılar nasıl olsa bir kurtuluş çaresi bulmaktadır şahsi bekaları için.

Kimi yayın organlarını beğenmekte, birçok muhalif yazardan hoşlanmaktasınız. Onların görüşlerini sık sık paylaşan arkadaşlarım boldur. Hoş umutlar yaratan yeni güzel siyasi liderler bulmakta da mahirsiniz. Gerçi sizin bir şey bulduğunuz yok. Önünüze ne konuyorsa ona bayılmakta harikasınız. 

Ancak şunu bir kez daha anımsatayım ki, “Pek de güzel taşı gediğine koymuş” dediğiniz yazarlar, yayın organları, 30 yıldır ülkenin her gediğine koymaktadır. Bunlar aynı zamanda benim ideolojik düşmanlarımdır. Hep birlikte ve ayrı ayrı fikirlerimin celladı, yazılarımın kasabıdırlar. Onları desteklemekle beni daha da gömmektesiniz. Ölmeden gömülmemi belki de daha hayırlı görmektesiniz.  Alllah tuttuğunuzu altın etsin!

Pek çoğunuz sık veya seyrek biçimde düşmanlarımın görüşlerini paylaşmaktasınız. Fakat sitedeki yazıların yaygınlaşması için çaba harcayanların sayısı hiçbir dönem 15 kişiyi geçmedi. Şimdi iyice azaldı. Bu tutumun akılcılığını takdir ediyorum. Yine de “dostlukla” bağdaştırmakta zorlanıyorum.

Hiç değilse bazılarınız için şahsi imajımın bir insan olarak sevilesi yanları bulunmaktadır sanırım. Bir sohbet kişisi, bir yakın, az çok iyi yanları bulunan bir karakter anlamında. Ama bu insan aynı zamanda köşeli, kırmızı çizgili bir yazardır. Yaşanmışlara ve yaşanananlara dair gayet farklı görüşleri vardır. Arkadaş, dost olarak görüşmek isteyeceksiniz, ama bir yazar olarak aynı “dostunuza” hiçbir destek vermeyeceksiniz… Tam tersine, yandaş medya kadar etik dışı olan “muhalif” medya ve sosyal medyadan paylaşımlar yapacaksınız... Bu tuhaf dostluk anlayışınıza karşı ne tutum takınacağıma bir türlü karar veremiyorum. Bir de benimle farklı konuşan, ancak başka ortamlarda tamamen ayrı şaşan dostlar var ki, onlar da başka bir alem… Keşke benimle görüşmek istemeseler. Sevaba girerler!

3- AKP imar affı getirdi. En hızlı kuyruğa giren benim Cumhuriyetçim, Atatürkçüm oldu. Daha önce de kentsel dönüşüme hevesle atılmıştık. Ekonomik büyümeyi muazzam betonlaşmaya dayayan AKP’nin sahadaki ve kafadaki en büyük destekçisi muhalefetin tuzu kuru tabanı ve lider kadrosu. İmar affı rezaletine ciddi bir ses çıkardıklarını duydunuz mu? Önlerine getirdikleri yeni lider de bir beton canavarı. Bir inşaatçı ne de olsa. İnşaat doğanın, yeşilin en büyük belası. Siz öyle düşünmüyor musunuz konu AKP olunca?

Hakkındaki kimi arsa yolsuzluğu iddiaları umarım AKP yalanıdır. Bazıları, Beylikdüzü’nde belediye başkanlığını iyi yaptığını söylüyor. Umarım doğrudur. Ama yine de belediye başkanlığı yaptığı ilçede bu işlerini sürdürmeseydi. İmamoğlu İstanbul’da yeşil için, betonlaşmaya dur demek için hamleler yapsın.. O zaman benim de liderimdir…

HDP zihniyeti CHP’yi ele geçirdi. Kripto HDP’liler ABD-AB ajanları en hassas karar mevkilerinde. İmamoğlu az buçuk bunlara tavır alsın. İstanbul’u Ankara’dan yönetemezsiniz, diyerek AB’ye, Selahattin Demirtaş barışın dilini konuşuyor, diyerek HDP’ye yancılık yapmaktan vazgeçsin… Onu oraya getirenlere tavır alabilir mi? O zaman benim de liderimdir.

Camide şükür namazı kılma, Yasin okuma senaryolarına yine de takmıyorum. Esas samimi tavrı ne olacak merakla bekliyorum… İstanbul’un büyük sermayesine, oligarşisine, inşaat mafyasına… belediyelerdeki rüşvet çarkına… Tavır alsın… “Muhalif” yandaş medya nasılsa arkasında. Ondan sonra istediği kadar mizansen yapsın…

4- AKP’nin gitmesini gerçekten istiyor musunuz? İstiyorsanız üç şeyden vazgeçmelisiniz: Ülke ve halk düşmanı, Kürt düşmanı HDP ile ittifaktan vazgeçin... Yine Amerikancı olun, madem müptelasınız, ama bunu biraz gizleyin, taktik yapın, takiyye yapın… Mükemmel insan beklentimiz hiç yok, AKP ile birlikte yemeye devam edin, ama bağımlı olmuşsunuz, aşırı yemeyin.   

Kılıçdaroğlu’na yapılan ilkel saldırıyı şiddetle kınıyorum. Ancak sizler de bir şeyi inatla görmemeye devam ediyorsunuz. Ülkede bir iç savaş var. Rahat mekanlarınızdan körlüğünüzü sürdüyorsunuz. 60 binden fazla insanımızın öldüğü bir savaş bu. Yumruğun hesabını soruyorsunuz, sorun, soralım! On binlerce Kürt ve Türk gencinin kanının hesabı aklınıza bile gelmiyor. Köpek ölse haklı olarak hesabını soruyoruz. Bunca insanın ölümüne kimler yol açıyor, düşünmüyorsunuz. Katillerle işbirliği yapanları lider diye başınıza çıkartıyorsunuz. Neredeyse her mahalleye her köye ateş düşüren bir savaş. Sizin vicdanlarınıza bir şey düşürmüyor. Aynı düşman güç savaşı Batı’ya yaymaya çok çalıştı. Yayamadıysa, o sizin küçümsediğiniz, sağcı-gerici dediğiniz yoksul Türkün, Kürdün insani aklı sayesinde yayamadı. Ama şansınızı fazla zorlamayın.

Kılıçdaroğlu’na saldırıda elbette iktidar ve medyasının kışkırtması var. Kılıçdaroğlu da siyasi planlarında hiç masum değil. İnsan, arkadaşının öldürdüğü bir kurbanın cenazesine gider mi yahu? Ne ki, bence olay bir komplo gibi de durmuyor. Karşılıklı bir aymazlık. İktidar bundan kazançlı çıkmadı, zararlı çıktı, telafisi için az dil dökmedi. Kılıçdaroğlu ise haksızken haklı konuma düştü.    

CHP’nin HDP ile işbirliğini, daha kötüsü CHP’nin HDPleşmesini kınayacakları yerde, partilerinin düşman bir güç tarafından ele geçirilmesi gibi çok büyük ahlaksızlığa karşı mücadele edecekleri yerde… AKP’ye: “Siz de PKK ile işbirliği yaptınız, siz de Habur’da teröristleri düğün bayramla karşıladınız” diyen aymazlar.. Barzani’nin ya da “Barış Süreci”nin fotoğraflarını paylaşıp duruyorlar sosyal medyada.

AKP bu haltları yemişse kendileri de yemek zorundaymış gibi. Çirkin siyasetin geldiği noktaya bakın. Hem siyasette aslolan bugündür.. mazi değil.

Fakat arada çok anlamlı farklar var. Barış Süreci’ne destek vermesem de doğrudan karşı çıkmamıştım. Naçizane görüşüm: Savaşın bitmesi, kanın durması önce insani bakımdan, sonra halk ve ülke çıkarları açısından sevindiriciydi. Devletin teröristle silah bıraktırmak için görüşmesi meşrudur. Ama şunları da söylemiştim: İki taraf da kandan besleniyor. Samimi değiller. Bunu sürdürmeyecekler. Pazarlıklar neden gizli? Ne ödünler veriliyor? Süreci ABD yönetmiyor mu? Süreçten PKK kazançlı çıkarsa hiç şaşmayın… vb.

AKP bundan zararlı çıkacağını anladıkça çark etti. PKK silah bırakmadı, ama saldırmadı. O “barış” ortamında haklı Gezi Direnişi ortaya çıktı. AKP ile kırıştıran HDP muhalif güçlerden tecrit olmaya başladı. Her iki tarafın karşılıklı provokasyonları ile süreç bitti. 

Fakat bugünkü CHP’nin HDP ittifakından fark neydi? Bir kere Barzani ile PKK’yı ayırın. Barzani Türkiye’ye silahla saldırmıyor. AKP kendi partisini HDPleştirmedi. Silahlar uzunca süre sustu. Şimdi ise HDP ile ittifak yaparken silahların susacağına dair bir güvence bile istemiyor CHP. Düşmanla açık işbirliğidir bu, hem de savaş koşullarında.

TESEVCİ, kasetçi Kılıçdaroğlu’nu bir yana bırakalım. PKK aşığı bir İstanbul il başkanı.. Ropörtajları, twitleri ortada.. HDP aşığı, Dünya Bankası görevlisi Böke, TR705 CIA ajanı üst yetkili, “Diren Lice” diye twitler atan Kadıköy Belediye başkanı… Üst kademede daha onlarcası… Orta kademelerde yüzlercesi.. 

Böyle bir güç iktidarı ne yapsa alamaz! Alması da ülkeye yaramaz… Ya düzelecekler, HDP’yi içlerinden atacaklar ya AKP’ye en büyük kozu vermeye devam edecekler. AKP’ye tek haklı olduğu konuda cansuyu verecekler. AKP’nin iktidar teminatı CHP.

5- Ekrem İmamoğlu’nun en beğendiğim tutumu 2011 Şike Operasyonu’na desteğidir. Operasyonu yürütenleri kutladı ve şikeyi mahkum eden ifadeler kullandı. Fenerli arkadaşlarımın bazıları kızacak ama, ben de o şaibeli sezonda şampiyonluğun Trabzonspor’a verilmesi taraftarıyım. İmamoğlu gibi. Fanatik BJK’lı olmam ve kulübümün de operasyondan zarar görmesi görüşümü değiştirmiyor.

Bu arada sayın İmamoğlu şimdi FETO’ya ne tavır alacak merak ediyorum. Şahsi fikrim: FETO onca şer ameli içinde olumlu sayılabilecek iki girişime imza atmıştı. Biri şike operasyonuydu, öteki 17 Aralık yolsuzluk operasyonu. Gerçi her iki davayı da her zamanki güdümlülüğü, çifte standardı ile samimiyet krizine düşürdü…  zayıflattı. Ama şike soruşturması onca belgesiyle silinmeyecek bir iz bıraktı toplumda. Evet, İmamoğlu Samanyolu TV yorumcusu ve FETO dersaneleri dostu olarak o zamanki söylemlerini sürdürecek midir? Fenerbahçe tribününde hangi kimliğiyle boy göstermiştir? “Mustafa Kemal’in Askerliği” önceki duruşunda mıdır, yoksa sonrakinde mi? Bekleyeceğiz ve göreceğiz. Tabii bu tutumun ortaya çıkmasında İmamoğlu’nun şahsi inisiyatifi kadar onu oraya getiren güçlerin hesapları da (Abdullah Gül vb..) belirleyici önemdedir. 

6- “Muhalefete bu derece ağır yükleniyorsan AKP’ye çalıştığın açık!” Bazıları köle bilinçleriyle böyle diyor bana. Üstüne gidelim bu iddianın. İktidara büyük kozlar veren, üstelik pek çok konuda onunla iş tutan muhalefete yüklenmek AKP destekçiliği anlamına geliyor mu? Bu arada muhalefeti desteklemekten vazgeçişim son 5-6 aylık tutumum. Peki bunu diyenler kendilerine ve çevrelerine bakıyor mu?

Baksalar, bu toplama muhalefet içinde, pek çok seçim döneminde ve aralarda AKP’ye bizzat çalışmış, doğrudan veya dolaysız destek vermiş milyonlarca insan bulacaklardır. İstisnasız her kesimden… Siyaseten AKP’ye karşıymış gibi konuşup, AKP ile parasal işler, ideolojik ortak çalışmalar yapan yüzbinlerce kilit CHP’li bulacaklardır yakınlarında. Yetmez Ama Evetçiler, Liberaller, HDP’liler, HDP dostları… Geçmişte AKP’yi desteklediler, çünkü ABD’ciydiler; şimdi de ABD’ci oldukları için AKP karşıtılar. Yarın tekrar destekleyebilirler.

Şu heyecanlı dönem geçsin. Yine sizin muhaliflerinizin birçoğu parayı AKP’yle birlikte götürmeye devam edecek. Medyada, sanatta, edebiyatta, eğlencede, futbolda, inşaatta, tıpta, sanayide… hayatın her alanında iktidarla birlikte rant işlerini sürdürecek… Bizlerse yine kirden olabildiğince kaçınmaya çalışarak her iki taraftan da dışlanmaya devam edeceğiz.    

AKP’ye destek vermem. İlke gereği vermem. Zaten geçmiş günahları büyük, işlemeye devam ediyorlar. Öte yandan benim, bizim gücümüz ne! Bir at sineği hükmündeyiz en çok. Ancak ülke ölüm kalım savaşına girmişse ve şayet öte taraf çok daha olumsuzsa iktidarı belki destekler bizim gibiler. Şu anda ülkede örtük bir içsavaş var, ama açık savaş yok. Dolayısıyla bir tarafta yer alma kararı abesten başka bir anlama gelmez.

Vatan Partisi’ne gelince. Birçok dedikleri doğru. Hatta 80 öncesinde bizlerin en nefret ettiğimiz zamanlarda söylediklerinde de önemli doğrular vardı. Şu anda da neredeyse en çok doğru söyleyen hareket. Bu doğrularda Perinçek’in rolü büyük. Fakat. İşte o fakat çok üzücü. O fakat, Türkiye solunun büyük talihsizliği. Vatan Partisi o küçücük gücüyle hep devletten, iktidardan, hatta kimi zaman ABD’den yana tavır aldı. Hep iktidardan güç kapmaya çalıştı ve bunu çok kaba, izansız, dengesiz biçimde yaptı. Bıktırıcı bir “ya o, ya bu” mantığını aydınlara dayatmaya çalıştılar. Bu onmaz bir siyasi hastalıktır. Bu siyasi hastalık sayın Perinçek’ten kaynaklanmaktadır. BU HASTALIK SÜRMESE BELKİ VP ŞU AN ÜLKENİN EN GÜÇLÜ SİYASİ HAREKETİ OLACAKTI. “Ya o, ya bu!” illeti nedeniyle kurudular. Daha da kötüsü, doğruların, bizim gibi düşünenlerin etkisini ciddi oranda azalttılar, gelişmeye engel oldular. Lanetlenmiş ünleriyle savundukları gerçekleri açık düşürdüler. 

7- HDPci değilse biri.. sol mahallede barınabilir mi? Medyada, edebiyatta ilerleyebilir mi? HDP’nin, sayısı belirsiz, muhtemelen 50 binlerin üstünde Kürdün kanına girdikten sonra hâlâ Kürt haklarından bahsedebilmesi emperyal destek dışında mümkün olabilir mi? Her köşe bucağı sinsi sinsi ele geçirdikten sonra, CHP’yi de ele geçirmesi Amerikan projesi değil mi? İnsanlara, Atatürk, Deniz Gezmiş, Mahir Çayan resimleri, nidalarıyla, onların davalarına tam ters işleri başka nasıl yaptırabilirsiniz? Ve bugün bu ülkede en tehlikeli ideolojidir artık Atatürkçü HDPcilik. Atatürkçü HDPcilik tüm değerlerden kopuştur.    

Fotoğrafta bir grup Amerikancıyı HDP’nin gazetesini satarken görüyorsunuz. Zorunlu hizmet. Aynı kişiler 5 yıl öncesine kadar AKP’nin de militanlarıydılar. ABD’ci ve HDP’ci değilseniz solda, yazarlıkta söz sahibi olamazsınız.  

Ve Türkiye’deki kadar mal veya aksine çakal bir okumuş kitlesi dünyanın başka yerinde var mı? Hayvanları tenzih ederim. Bunlar hayvan masumluğundan çok uzaklar. Emperyalizm milyar dolarlar döküyor, medya kuruyor, CNN yapıyor, FOX yapıyor, kalburüstü medyacıları satın alıyor… Milyarlarca doları CIA vb. çalışmalarına ayırıyor. Vakıflar kuruyor, eğitimler veriyor, su gibi para akıtıyor. En nitelikli beyinleri kendi merkezlerine devşiriyor. O merkezler en köşe bucak mekana kadar, “en iyi kubur şiiri” ödülüne varıncaya dek hiçbir şeyi şansa bırakmıyor. (Allah Doğan Hızlan’a uzun ömür versin! Saygılar.) Bizdeki okumuş ve çok bilmiş takımı sürü gibi onları izliyor. Bunları gösterdiğinizde “Ne yani her şey komplo mu, amma senaryo yazıyorsunuz canım!” diye çemkiriyorlar. Evet, komplo falan yok. Ajanların bazıları numaralarına kadar belli. Göstere göstere çalışıyorlar. Bu kadar soysuz varken komploya ne hacet. 

Ha, bir de bazı arkadaşlar şöyle diyor bu ortamda. Kaan Arslanoğlu birçok şeyi iyi analiz ediyor da, çıkış yolunu göstermiyor. Marksizmi de reddediyor? Ee, napcez? İçlerine faşizm kaçmış bu sürüye ne çözüm gösterilir? Gerçi bıkmadan, usanmadan onu bile yapıyoruz. İşte aşağıda. Birkaç cümleyle özetleyecek olursam: Önce insan olun! Azcık vicdanlı olun. Bilimsel sosyalizm falan değil, en basit, en temel sosyalist ahlakı öğrenmeye çalışın. En temel aydınlanma ilkelerine yaklaşın. Bilim nedir? Nasıl işe yarar? Kavramaya çalışın. İnsanlık Voltaire, Tolstoy zamanından çok daha geri düzeyde. Hiç değilse nostalji yapın! Kimse kişisel olarak üstüne alınmasın. İsyanım geneledir. Ya da alınan alınsın.

Kaan Arslanoğlu

ERMENİ KARDEŞLERİMİZ CANIMIZDIR, AMA BU PİS BİR SİYASİ İSTİSMAR (K.A)