Sözlük

Brain (İng.): beyin, Eski Türkçe meyi, meni. "Old English brægen "brain," from Proto-Germanic *bragnam (source also of Middle Low German bregen, Old Frisian and Dutch brein), from PIE root *mregh-m(n)o- "skull, brain" (source also of Greek brekhmos "front part of the skull, top of the head")" (OED) / Brain > beyin (Ü. Mutlu) / Yunanca "myelos" (beyin). Buradan tıbbi, biyojik terim olarak "myelin" türetilmiştir: Nöronların dış tabakası. Me: beyin Eski Altay ve Avrasya lehçeleri (Radloff). Olağan ve sık m-b değişimlerine bir örnek.