Sözlük
Ruin
Ruin (Latin. ? İng.): yıkıntı. Ören > ruin (B. Keresteciyan) / Türkçe kökün başındaki seslinin düşmesi kuralı: ören > ruin; ruin - ören - viran kurallı bir üçleme ve Türkçenin kök olduğunu gösterir (A. Atabek) / Har?bu (Hitit.): ruin, deserted place. Sanskrit 'harati' / Ören > ruin > haribu > harati > harap, harabe (Turkish Arabic)