Sözlük

Sound (İng.): sono, sonus (Latin.) ses. Batı dilleri Türkçe kökleri alırken sözcük başına "S" ekler. Bu "s" düşüldüğünde Türkçe kök ortaya çıkar. Türkçe "ün": ses, seslenme / Ün > sonus (Latin.) > son (Fr.) (B. Keresteciyan) / An, anu (Sanskrit.): ses / Çağ, şeng > sada (Arabic) > sound (A. Atabek / Eski Türkçe 'sing': çınlama vınlama sesi. 'Sinek' buradan gelir (Nişanyan)