Sözlük

Term, interim (İng.): ilki terim, ikincisi geçici, dönem, bir şeyin gerçekleştiği dönem anlamında. Interim, Latince "terminus" kökenli. Sonu sınırlı anlamında. Eski Türkçe "terim": toplantı, dernek, derlemek, toplamak, emek, zahmet, bilim, sanat. Ve 'ter-tor'dan çıkan sözcükler (DLT): Törü: düzen, nizam;  torum: yaşam süresi, vade; törüm: yaratılış (DLT).