Sözlük
Top
Top (İng.): üst, üstte, tepe, tepedeki. 'Tepe' Eski Türkçe, Türkiye yerel ağızlarında "tap": tepe ya da dağ üstü düzlükler, tavan tahtası, tavan penceresi / Tepe > top (İng.) > topp (Alm.) (B. Keresteciyan), (İ. H. Danişmend), (K. Mirşan) / Stupa (Sanskrit.) > tepe / Tapas, tipas (Luvian, Hitit.): heaven (probably related to sky, and Turkish 'tepe': hill, mountain, summit, peak, top) / Tibet (a mountainous country in Asia) > tepe (Bazin and Hamilton 1991, Behr 1994) / TEPEK (Amerikan Yerli): tepe (Tahsin Mayatepek) / Mayatepek'in rapor ettiği bazı Orta ve Güney Amerika dağ adları (hepsinde 'tepe' geçiyor): YOKOTEPEK, TUŞTEPEK, NİŞTEPEK; NİTTEPEK; NİLTEPEK, ÇUÇİLTEPEK, ÇİLTEPEK; SULTEPEK, TUTUTEPEK, ÇAPULTEPEK, YALTEPEK...