Sözlük
Um
Um: Latincedeki ad yapan son ek. "-um, bell-um" eki gibi Türkçede de eylem kök veya gövdelerine gelerek somut adlar yapan bir "-um" eki vardır: "Doğ-um, sok-um, oy-um" gibi. Türkçede bu ek, ünlü kurallarının etkisiyle türlü biçimlere girer: "Al-ım, sat-ım, kal-ım, öl-üm, sür-üm, ver-im, dür-üm, giy-im, dil-im" gibi (V. Hatiboğlu) "-ım" eki, Latincede olduğu gibi Türkçede de eylem soylu köklerden soyut adlar meydana getirmektedir. Orhun Yazıtları"nda "-ım" ekiyle kurulmuş "öl-üm, bat-ım" gibi birkaç örnek kullanılmıştır.