Tıp Bu Değil

Anılarda yolculuğumuz geçen haftadan devam ediyor. Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nin kuruluşunun 50. yılı münasebetiyle yayımlanan kitaptan bir bölüm daha. Bundan 40 yıl öncesine ait zamanların naifliği. Sonra bir de küçük bir karşılaştırma var, para-ölümle ilgili.

Hastanemizde Hemşirelik

“…

Dışarıda iş arayıp bulamayan, elinde ilkokul diploması bile olmayan kimselere önlük giydirilerek hastaların bakım hizmetlerinde görevlendirilirdi. Hastabakıcı olarak çalışanların bir çoğu aynı bölgeden gelir ve ekserisi bir ailenin fertleriydi. Sonra gelenler öncekilerden örnek alır ve bakımı böylece sürdürürlerdi. Eğer bakımdan beklenen bu ise? Fakat şurasını önemle belirtmek isterim ki hastalarımıza bakan bu gibiler arasında o kadar başarılı, iyi niyetli, merhametli kimseler vardı ki isimleri bugün bile hürmetle anılmaya değerdi. Bunlar kendilerini hastaları ve hastanelerine adamış, aldıkları paraya hiç önem vermeden adeta Allah rızası için çalışan kimselerdi. Günlerce izine gitmez, durmadan çalışır ve hastalarına yardımcı olmaktan başka bir şey düşünmezlerdi. Hizmet karşılığı bir teşekkür ve dua onlar için yeterliydi. Hastanemiz bu gibilerin hizmetini asla unutmayacaktır. Aralarından ebediyete intikal edenlere rahmet, hayatta olanlara da sağlık ve mutluluklar dolu günler dileriz.

…

Bundan sonra kadın hastabakıcılar içersinde zekası, sevimliliği, iyi tutum ve davranışıyle dikkati çeken sarı saçlı olduğu için herkes tarafında sarı Hamide lakabı verilmiş muhterem bir hastabakıcı Başhemşire ünvaniyle personelin servislerde çalışması ve diğer hizmetleriyle uğraşırdı. İyi niyeti, hiç kimseyi kırmadan temiz kalpliliğiyle sevilir ve sayılırdı. Hamide Yalçın’ın kocası da aynı karakterde bir kimseydi. Hamide Yalçın’a (anne) kocası Hamdi Yalçın’a da herkes (baba) derdi. İnsanları seven, hastalarının iyileşmesi için çırpının bu fedakâr iki personelimizin 50 yılını kutlarken anmayı borç biliyoruz. Rukarda belirttiğimiz gibi nice Hamide ve Hamdi Yalçın’lar bu hastanede geldi, çalıştı, emek harcadı ve ayrıldı. Çoğu rahmete kavuştu. Bizden bir kere daha rahmetler. Aynı dönemde erkek hastabakıcıların başında mubassırlar vardı. Arapça olan bu kelime Türkçeye çevrilirse mubassır sözü gözleyen anlamına gelirdi. Fransızcası gardiant yani halen hapishanelerde kullanılmakta olan sözcük. Bunlar erkek servislerin başında bulunan sorumlu hastabakıcılardı. İçlerinden K. Osman ve Erzincanlı Ali isimli ikisi erkek hastabakıcı ve diğer personel üzerinde büyük otorite sağlamışlar ve onlar bu otorite ile hizmetleri yürütürlerdi. Her ikisinide bu vesileyle anmak isteriz. Erkek hastabakıcılar içersinde de örnek kimseler çoktu. Yüklendikleri ağır hizmet, ve büyük sorumluluğa rağmen kendilerine teşekkür ettiğimde: Görevimizi yapıyoruz teşekküre değmez derlerdi. O gibilerini müessesemiz daima en iyi hatırlarıyla anmaktadır.

…”

Başhemşirelik Müessesesi

●●●

Bakırköy’de Para-Ölüm İlişkisi

Kitaptan öğrendiğimize göre “Bakırköy Akıl ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nin” bütçesi;

1957’de 2.750.000 T.L. iken,

1977’de 28.718.500 T.L. olmuş.

Hastanede ölen hastalara ait istatistiklerde ise;

“Ölenlerin umimi girişe göre yüzde nisbeti”

1942’de %34.7 (920 kişi) iken,

“Yatan hasta sayısına oranla ölüm”

1977’de %5.4 (357 kişi) olmuş.

Durum böyleyken böyle. Mesajımız da şöyle;

“Silaha para ayırırsan daha çok insan öldürürsün, sağlığa para ayırırsan daha çok insan yaşatırsın.”

Mehmet Harma