Devrim ile darbe

Engels, ölümünden bir yıl önce, Marx’ın “Fransa’da Sınıf Savaşımları 1848-1850” kitabına yazdığı “Giriş”te, 19. yüzyılda hemen her yerde kabul edilmiş, halkların “devrim hakkı”ndan söz eder. Egemen sınıflar bile, iktidarı ele geçirmek için giriştikleri komploları bu meşru “devrim hakkı”na dayandırmaya çalışırlar. 20 yüzyılda “devrim hakkı”nı emperyalist Avrupa ülkelerinin işçi sınıfları değil, başta Rusya işçi sınıfı olmak üzere, Türkiye, İran, Çin, Kore, Vietnam, Meksika, Küba benzeri emperyalizmin saldırısı ve sömürüsü altında yaşayan halklar kullanır. İkinci Paylaşım Savaşının içinden doğan Doğu Avrupa “halk demokrasileri”ni de bu halkaya ekleyebiliriz.

Emperyalist kapitalist sistemin temel politikası insanlığı devrimsizleştirmek için savaş, işkence, eğitim, edebiyat, hukuk, kilise ve cami, seçim ve parlamento vb. her türlü aracı seferber etmek olmuştur. İnsanlığın kapitalist üretim ilişkileri dışında bir toplumsal yaşam oluşturabileceği düşüncesi ve iradesini kırmak için dev bir silah sanayisinin yanı başında ondan daha büyük bir ideolojik araçlar sanayii yükselir. Artık meşru olan emekçilerin “devrim hakkı” değil, sermayenin “karşı-devrim hakkı”dır.

Göz kırpan devrimin peşinde

Engels, Marx’ın 1848’i çözümleyen eserini, “çağdaş tarihin bir parçasını, verili ekonomik temeli üzerinde kendi materyalist anlayışıyla ilk açıklama girişimi” olarak değerlendirir. Marx, 1848 Devriminin Fransa’daki gelişimini, devrimde etkin sınıfların ve partilerin her dönemeçte aldıkları tutumu, ayrıntılı biçimde inceler. Cumhuriyeti yeniden kurmak isterken, Louis Napolyon’un diktatörlüğüyle sonuçlanan devrim, proletaryanın ilk kez bağımsız politik varlığıyla sahneye çıkmasını sağlamıştır, ancak bu sınıf deneyimsiz ve yeterince örgütlü olmadığı için, devrimin kazananı burjuva sınıfı olmuştur.

Marx, politik söz ve taleplerin ardında yatan çıkarları araştırır; söylenen, yapılan ve ideolojik yanılsama içinde algılanan arasındaki bağları somut olayların gelişimi içinde ortaya koyar. Bugünün baştan aşağı yalan ve entrika üzerine kurulu burjuva politikasını, bu kitapta, bir devrimin büyük olayları içinde ve henüz başlangıç düzeyinde görüp tanımak mümkündür. Marx, burjuva toplumunun gerçek işleyişini örten perdeleri yırtarak, tarihi ve toplumu belirleyen dinamikleri gün ışığına çıkarır. Marx’ın eseri, büyük Haziran Ayaklanmasında bize “göz kırpan devrim”in peşinden koşarken, “devrim hakkı”nı yeniden kazanma ve yaşama geçirmede başvurulacak temel kaynaklardan biridir.

‘Onların lafta “darbe karşıtlığı”, gerçekte duydukları devrim korkusunu bastırma girişimidir’

Devrimler sınıf savaşımlarının en net ve keskin çizgileriyle ortaya çıktıkları zamanlardır. Böyle olmakla birlikte, Marx’ın çözümlemesi, her şeyin ne kadar bulanık ve açıklıktan uzak olduğunu göstermektedir. Her sınıf, isteklerini elde etmek isterken, bambaşka sonuçlarla buluşmaktadır. Bugün “Arap Baharı” diye kodlanan ayaklanmaların, Arapların 1848’i olarak değerlendirilmeleri boşuna değildir; ortaya çıkan İslami ve askeri rejimlerle, ayaklananlara karşı hapishaneye dönüşen Arap ülkelerinde görüldüğü gibi, 1848 de, işçi sınıfının burjuvalarca çalınmış devrimleridir.

“Devrim hakkı”nı elimizden alanlar, “darbe hakkı”nı tepe tepe kullanıyorlar. Seçimleri darbeye, darbeleri seçime çıkıyor; ama emekçi sınıfların sömürüsü ve toplumsal kaynakların yağması üzerinde yükselen iktidarlarının temel niteliği değişmiyor. 1848’den beri ve Marksizmin bilinç açıcı katkısıyla onların ne denli “demokrat”, ne denli “darbeci” ve “devrim düşmanı” olduklarını pek iyi biliyoruz. Onların lafta “darbe karşıtlığı”, gerçekte duydukları devrim korkusunu bastırma girişimidir.

B. Sadık Albayrak

Bu yazı 26 Ağustos 2013 tarihinde Aydınlık’ta yayımlandı

 

Facebook
yorumlar ... ( 2 )
08-01-2014
08-01-2014 11:50 (1)
Kusura bakmayın fakat Marx'ın 1848 değerlendirmesi üzerine o kadar söz ettikten sonra Arap Baharı'nı Arapların 1848'i olarak tanımlamak bu ne perhiz bu ne lahana turşusu deyişini anımsattı. Lütfen biri Marx'ın yaptığı gibi Arap Baharı'nın taleplerini, süreç içinde sınıfların karşılıklı konumlanışlarını yazabilir mi? Aslında aynı şey Gezi için de geçerli ve bu yapılmadığından Gezi de doğru tahlil edilemiyor. AA
08-01-2014 13:00 (2)
2. dünya savaşı sonrası doğu avrupa ülkelerinde kurulan yönetimleri, "halkın devrim hakkını kullanma" halkasına ekleyemezsiniz. Bu çok açık bir yanlıştır. Örneğin Polonyada o sırada asla bir sosyalist devrim talebi yoktu, tamamen yukarıdan kurulan bir yönetimdi. herşeyi aynı torbaya doldurmak kolaycılıktır, yıkılmasından bile anlayabilirsiniz: yıkıldıktan sonraki durumdan da. öte yandan yunanistanda bunun tam tersi bir durum yani "halkın devrim yapma talebi" kesinlikle vardı, o ise bastırıldı, yok edildi. c.d
DOST SİTELER
Toplam Giriş Sayısı : 2211055
Arama

İmzasız yazı yayımlanmaz. Yazıların sorumluluğu öncelikle yazarına aittir.