Hanemde tutsak acı

kanmadım, o çirkin yüzünden salınanlara,

dokuyarak yalan devşirdiğin koca sahteliğinle

benden yürüdün, ta içimden; nedensizce, damar damar

yokluğunda, bir duvak düşledim, sonluydu

kimsesiz ve karanlıkta, çeperinden sızan

ceninle konuştum: “haykırma, ilacın bu vakittir!”

duydum, sızılarında yitip döndüm telaşlara

kovuklarda kaldım, sere serpe yanlış doğumdan

yanmadan, arta kalan bir külvâri

yoksulu aldım, düşlerimle besledim, olanca

harflerimle, kime yandığına ortak oldum

soğuk, hatları boğum boğum acıydı, çocuk!

koyu mevsimler taştı geldi, ocaklar üstüne

haneye, ağaç dalları uzandı, delik deşik beden

gecelerce harlı, anılarla tutuştu yangın

yalınayaktı ya, çeşmeden akıp giden

sularla indi kuyuya, tükendiğine yana yana

çehresi çamurdan köyün, ezildi burçları.

kaan turhan

28-03-2015
Facebook
DOST SİTELER
Toplam Giriş Sayısı : 2210429
Arama

İmzasız yazı yayımlanmaz. Yazıların sorumluluğu öncelikle yazarına aittir.