Gecenin hikâyesi

Uzun ince bir yol gibi uzanıyor Saygon Nehri

Sisli kayıklarında titrek ışıklarıyla sessiz şehre

Havada eksiksiz bir hayat tadı

Beyaz keten takımlı adamlar Fransız aksanıyla İngilizce konuşuyor

‘Medeniyet’ geliyor insanın aklına!

İnce boyunlu zarif orientale kadınlar hep sakin, gülümsüyor

Sanki dünyanın merkezine pırıltılı bir akşam iniyor.

Gergin bakışlı bir Vietnamlı bozuyor havayı

Bir bisikletli ters yola sapıyor sanki

Sıcak terliyor aniden gece 

Yaşamaya koşuyor sokakları

Uzun boylu bir genç, Amerikalı

Duvarlar hep duvarlara çıkıyor, nafile

Ele veren arkadaşı, karışık bir gönül işi

Sırtından bıçaklanacak,

Kan ketene dokunacak,

Az sonra

Bense aklımdan bir Chet Baker’la avutuyorum beklemeyi

Almost Blue.s  bir gecede,

Az sonra

Dümdüz bir ova gibi pes etmiş kalbim

Merhametsiz şüphelerle kavrulmuş toprağını yırtan

Derin bir fay kırığını tadacak.

Ağlara düşecek haberin,

Az sonra         

Böyle geceler için

Birinin özür dilemesi gerek

Ama kim?

Elif Firuzi