Uçurum annelerimiz
bizim annelerimiz
iki uçurum arasında doğurdu bizi
açılıp kapanan ve hep derinleşen,
dibinde karanlıklar yetişen oynak bir uçurumda.
biz onlara bin uçurum verdik
parçalansınlar diye bin kere...
yaşadıkları hayat bir gül yüküydü, hep ağır
goncaları gören bizdik,
dikenlerse bir astardı tenlerinde, hep kanatan.
iki uçurum arasında doğurdu annelerimiz bizi
sorsak onlara, ne denli acıdır dikenin zulmü?
sorsak onlara, ki yeniden doğururlar gülerek bizi.
Gözlerinde ve göğüslerinde eski yüklerin dikenli izi
Annelerimiz, kirli bir hayatta temiz ekmeklerle büyüttü bizi.
Sabri Kuşkonmaz